Χρήση χαρτών απόδοσης και αεροφωτογραφιών,για τον προσδιορισμό των παραγόντων που επηρεάζουν την απόδοση της παραγωγής σε σιτηρά

Από RemoteSensing Wiki

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Η Γεωργία Ακριβείας βασίζεται σε τεχνολογίες και μέσα ικανά να καταγράψουν με ακρίβεια την υπάρχουσα κατάσταση στον αγρό, στη συνέχεια να διαχειριστούν τη συγκεντρωμένη πληροφορία και δεδομένα και τέλος να εφαρμόσουν τις εισροές έτσι, ώστε να καλύπτουν τις ανάγκες κάθε σημείου και χρονικής στιγμής ξεχωριστά. Στις τεχνολογίες αυτές συμπεριλαμβάνονται: -Συστήματα και μηχανισμοί καταγραφής δεδομένων, όπως χάρτες αποδόσεων, εργαστηριακές αναλύσεις, Τηλεπισκόπηση, Συστήματα εντοπισμού θέσης και Αισθητήρες. - Συστήματα διαχείρισης και απόδοσης αποτελεσμάτων, όπως Γεωγραφικά Συστήματα Πληροφοριών - Γ.Σ.Π. και Έμπειρα συστήματα. -Συστήματα μεταβαλλόμενης εφαρμογής (της ροής ή του είδους), όπως λιπασματοδιανομείς, σπορείς, ψεκαστήρες, κ.ά. Στον ελληνικό χώρο, το Εργαστήριο Τηλεπισκόπησης και Γεωγραφικών Συστημάτων Πληροφοριών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (Α.Π.Θ.), έχει εντάξει τη Γεωργία Ακριβείας στα ερευνητικά του αντικείμενα:

α) με την εκπονηση και παρουσίαση μεταπτυχιακής διατριβής, με θέμα την κατασκευή φασματικών μοντέλων φυτομάζας και φυτοκάλυψης καλλιέργειας σίτου, με τη χρήση ψηφιακής κάμερας ερυθρού-υπερύθρου και

β) με την εκπόνηση διδακτορικής εργασίας που βρίσκεται σε εξέλιξη, με θέμα τη συσχέτιση φυσικοχημικών ιδιοτήτων του γεωργικού εδάφους και των καλλιεργειών με φασματικές τους ιδιότητες, με χρήση δορυφορικών εικόνων πολύ υψηλής διακριτικής ικανότητας (IKONOS), Υπερφασματικού Ραδιομέτρου Σάρωσης και Διαφορικού G.P.S. Γύρω από τα παραπάνω αντικείμενα έχει αναπτυχθεί στενή συνεργασία του Εργαστηρίου με το Τμήμα Διαχείρισης Περιβάλλοντος του Μεσογειακού Αγρονομικού Ινστιτούτου Χανίων (Μ.Α.Ι.Χ.)

Μεθοδολογία – Αποτέλεσμα

Αρχικά, ελήφθησαν οι χάρτες αποδόσεων σόγιας για τα έτη 1992 και 1994 και αραβοσίτου για το 1993. Για να είναι συγκρίσιμες, οι αποδόσεις μετατράπηκαν σε σχετικές αποδόσεις, δηλαδή η πραγματική απόδοση εκφράστηκε ως κλάσμα της μέγιστης απόδοσης την κάθε χρονιά (Εικόνα 3.4.1). Ο χάρτης της μέσης απόδοσης αποκάλυψε δύο περιοχές (κόκκινες) με τη μέγιστη απόδοση. Έως αυτό το σημείο, το μόνο ξεκάθαρο είναι ότι υπάρχει ένας εξακολουθητικός παράγοντας ή παράγοντες οι οποίοι επηρέασαν την απόδοση, αλλά προκειμένου να προσδιοριστούν αυτοί οι παράγοντες απαιτούνται περισσότερες πληροφορίες. Τις πληροφορίες αυτές προσφέρουν οι θεματικοί χάρτες του ίδιου αγροτεμαχίου για τον P, το Κ και το pH (Εικόνα 3.4.2).

Οι χάρτες P και Κ δείχνουν παρόμοιοι, ενώ η μορφή που έχει η κατανομή του pH υποδηλώνει ότι είναι περισσότερο συνέπεια διαχείρισης, παρά φυσικής εδαφικής παραλλακτικότητας. Ισχυρό στοιχείο που συνηγορεί σε αυτό το τελευταίο είναι μια φωτογραφία του αγροτεμαχίου του 1962 και όπου φαίνεται καθαρά ότι το αγροτεμάχιο που σήμερα είναι ενιαίο, τότε ήταν τρία διαφορετικά αγροτεμάχια και κατά συνέπεια υφίσταντο διαφορετική μεταχείριση (Εικόνα 3.4.3). Δύο γειτονικά κτίρια βρίσκονταν στην κάτω αριστερή γωνία και κάτω στο μέσον (μπορεί κανείς να παρατηρήσει στον αντίστοιχο θεματικό χάρτη υψηλή συγκέντρωση P κοντά σε αυτά τα δύο κτίρια), ενώ το κάτω μέρος του σημερινού αγροκτήματος ήταν λιβάδι. Ο προηγούμενος ιδιοκτήτης αυτού του μέρους του κτήματος επιβεβαίωσε ότι στα τρία κτήματα εφαρμόσθηκε ασβέστωση ξεχωριστά. Έτσι, πιθανότατα, στο κτήμα που γειτόνευε με το λιβάδι εφαρμόσθηκε περισσότερη άσβεστος από ότι στα υπόλοιπα. Επίσης, το υψηλότερο pH κατά μήκος της κάτω πλευράς του αγροτεμαχίου έχει πιθανότατα προκληθεί από την ασβεστόσκονη που έχει μεταφερθεί με τον αέρα από τον χαλικόδρομο που φαίνεται στην φωτογραφία του 1962. Οι υψηλότερες αποδόσεις αραβοσίτου και σόγιας, που εμφανίζονται να σχετίζονται με υψηλότερο pH, ενδεχομένως οφείλονται στις ευνοϊκές συνθήκες που συνδέονται με το pH. Ωστόσο, ο συσχετισμός μεταξύ απόδοσης με μία μόνο εδαφική παράμετρο δεν είναι ασφαλής. Εξ άλλου, η έκταση με υψηλές αποδόσεις είναι σημαντικά μικρότερη από την έκταση με υψηλό pH, οπότε πρόσθετοι παράγοντες πέρα από το εδαφικό pH πρέπει να επηρέασαν την απόδοση. Αντίθετα με τον τρόπο που το pH κατανέμεται, η απόδοση φαίνεται να είναι φυσικά εξαρτώμενη από το έδαφος. Ταιριάζει αρκετά με τη θέση του στραγγιστικού καναλιού που είναι ορατό στην αεροφωτογραφία του 1962. Για την καλύτερη, όμως, κατανόηση της παραλλακτικότητας στην απόδοση, απαιτείται μια επιπλέον γνώση σχετικά με τα εδάφη της περιοχής αυτής. Τα εδάφη αυτά κατατάσσονται στην ομάδα Claypan. Αυτή η ομάδα διακρίνεται από μια απότομη αύξηση στην άργιλλο με την αύξηση του βάθους, με αποτέλεσμα τη δημιουργία ενός στρώματος (claypan), το οποίο παρεμποδίζει το νερό να κινηθεί προς τα κάτω και κατά συνέπεια δυσχεραίνει την ανάπτυξη των ριζών. Άρα υπάρχει στενή σχέση μεταξύ του βάθους του επιφανειακού εδάφους (δηλαδή, της απόστασης της επιφάνειας από το claypan) και των αποδόσεων. Διαπιστώνεται ότι η περιοχή με το μεγαλύτερο βάθος επιφανειακού εδάφους βρίσκεται κατά μήκος του στραγγιστικού καναλιού και ότι αυτή η περιοχή είναι σαφώς η περιοχή με τις μεγαλύτερες αποδόσεις (Εικόνα 3.4.4). Οι δύο χάρτες μαζί υποδεικνύουν ότι αν το βάθος του επιφανειακού εδάφους χαρτογραφηθεί και σχετισθεί με το εδαφικό νερό, η παραγωγικότητα του εδάφους μπορεί να προβλεφθεί για τις διάφορες περιοχές του αγροκτήματος. Αυτό είναι χρήσιμο στην εφαρμογή της αζωτούχου λίπανσης, με το χάρτη βάθους του επιφανειακού εδάφους να καθοδηγεί την εφαρμογή μεταβλητών ποσοτήτων αζώτου.

Πηγή: Χρήστος Γ. Καρυδάς, Νικόλαος Γ. Συλλαίος,ΠΕΔΙΑ ΚΑΙ ΤΡΟΠΟΙ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΛΛΑΚΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΣΤΗ ΓΕΩΡΓΙΑ ΑΚΡΙΒΕΙΑΣ