Τηλεπισκοπική φαινολογία ιταλικών δασών: Πέρα από τα είδη
Από RemoteSensing Wiki
Τηλεπισκοπική φαινολογία ιταλικών δασών: Πέρα από τα είδη
Πρότυπος τίτλος: Remotely-sensed phenology of Italian forests: Going beyond the species
Συγγραφέας : S. Bajocco, C.Ferrara, A. Alivernini, M. Bascietto, C. Ricotta
Η τηλεπισκοπική παρατήρηση της εποχικής δυναμικής του πρασίνου αποτελεί ένα πολύτιμο εργαλείο για τη μελέτη της βλάστησης της φαινολογίας σε περιφερειακό επίπεδο και στο οικοσύστημα.
Ερευνώντας την εποχιακή διακύμανση των δασών στην Ιταλία, αφού είχαμε εξετάσει τους διάφορους μηχανισμούς των βλαστικών σταδίων, για κάθε σημείο του Ιταλικού Εθνικού Δρυμού, έγινε η επεξεργασία ενός πολύ-χρονικού προφίλ του MODIS.
Κατόπιν εφαρμόστηκε μία πολυπαραγοντική προσέγγιση με σκοπό α) την ταξινόμηση των ιταλικών δασών σε φαινολογικές συστάδες β) τον προσδιορισμό των κύριων φαινολογικών χαρακτηριστικών και γ) την εξερεύνηση του ρόλου του κλίματος και των μεταβλητών την χρονική στιγμή της έρευνας.
Το αποτέλεσμα προσδιόρισε τέσσερις φαινο-συστάδες μετά από μία σαφή κλίση ανύψωσης και έναν διακριτό διαχωρισμό κατά μήκος της μετάβασης της Μεσογείου-έως το εύκρατο κλίμα της Ιταλίας.
Το ύψος των κωνοφόρων και η υψηλή ανύψωση των φυλλοβόλων επηρεάζεται κυρίως από τι υψόμετρο, με την πρώτο από αυτά να χαρακτηρίζεται από χαμηλή ετήσια παραγωγικότητα και το δεύτερο από την υψηλή εποχικότητα. Αντίθετα, το χαμηλό ύψος των φυλλοβόλων έδειξε να σχετίζεται κυρίως με μέτρια κλιματικές συνθήκες και παρατεταμένη καλλιεργητική περίοδο. Τέλος, το καλοκαίρι η ξηρασία ήταν η βασική κινητήρια μεταβλητή για τις «μεσογειακές αειθαλής», που χαρακτηρίζεται από χαμηλή εποχικότητα.
Η παρακολούθηση της βλάστησης με βάση την φαινολογία βοηθά να ανιχνεύσει κάποιος τις αλλαγές στις λειτουργίες του οικοσυστήματος, την παροχή δεδομένων αναφοράς για την παρακολούθηση της βλάστησης που σχετίζονται με γεγονότα όπως η ξηρασία, πυρκαγιές, την άνοιξη παγετός, αλλαγές στη χρήση γης.
Η φαινολογία GLOBE υποδεικνύει την ανάγκη για καλύτερη κατανόηση των βιολογικών αποκρίσεων σε ένα μεταβαλλόμενο περιβάλλον σε διαφορετικές γεωγραφικές κλίμακες .
Αρκετές μελέτες έχουν δείξει ότι για τα φυτικά είδη φαινολογίας, τα τυπικά μοτίβα συσχετίζονται με περιβαλλοντικές παραμέτρους όπως η θερμοκρασία, η βροχόπτωση, το γεωγραφικό πλάτος ή η ανύψωση.
Έτσι έχουν βρεθεί τέσσερις διαφορετικοί τύποι ως προς την φαινολογία της Μεσογείου και συγκεκριμένα στην περιοχή της Ιταλίας :
Η «High-ανύψωση κωνοφόρων» τύπου (PhC1) που βρίσκεται στα ορεινά, σε εσωτερικές περιοχές, και έχει κυρίως συσχετιστεί με πολύ υψηλά υψόμετρα και υψηλά γεωγραφικά πλάτη
Η «High-ανύψωση φυλλοβόλων» τύπου (pHC2) που βρίσκεται στα ορεινά, σε εσωτερικές περιοχές, και έχει κυρίως συσχετιστεί με υψηλά γεωγραφικά πλάτη και χαμηλή καταβύθιση εποχικότητα, αλλά άφθονο καλοκαίρι με βροχοπτώσεις, και υψηλή εποχικότητα θερμοκρασίας, με χαμηλές ελάχιστες τιμές θερμοκρασίας.
Η «Low-ανύψωση φυλλοβόλων» τύπου (PhC3) που βρίσκεται στις λοφώδεις περιοχές, από τις εσωτερικές ζώνες στις ακτές, και ως επί το πλείστον συσχετίζεται με μεσαίου χαμηλά υψόμετρα και μέτρια το καλοκαίρι ως προς τις ετήσιες μέσες θερμοκρασίες.
Η «Μεσόγειος αειθαλής» τύπου (PhC4), που βρίσκεται στην επίπεδη λοφώδες, παράκτιες περιοχές, και έχει κυρίως συσχετιστεί με την υψηλή εποχικότητα, υψηλή καλοκαιρινή ξηρασία, χαμηλά γεωγραφικά πλάτη και υψηλές μέσες ετήσιες θερμοκρασίες.
Συμπερασματικά, η ποσοτικοποίηση του βιοφυσικού χαρακτήρα της βλάστησης, ανεξάρτητα από την ταξινόμηση ή τους φυλογενετικούς δεσμούς, μπορεί να ανοίξει νέες προοπτικές για την εξερεύνηση των λειτουργικών ιδιοτήτων των φυτών.
Κατά την άποψη αυτή, αρκετές μελέτες υπερβαίνουν σήμερα τη χρήση της φαινολογίας ως απλώς εργαλείο υποστήριξης αντιμετωπίζοντας τη φαινολογία όλο και περισσότερο ως αυτοτελή επιστήμη.
Η διαθεσιμότητα των δορυφορικών προϊόντων χρονοσειρών (τηλεπισκόπησης) επέτρεψε μια αξιόπιστη μεταβολή της δυναμικής των εποχιακών προτύπων που επεκτείνει την έννοια των λειτουργικών τύπων βλάστησης, προτείνοντας τη φαινολογία ως νέο φυτογεωγραφικό πλαίσιο για μεγάλες περιβαλλοντικές μελέτες
