Η χρήση της τηλεπισκόπησης για τα απολιθώματα
Από RemoteSensing Wiki
Η αυξανόμενη ποικιλομορφία των δεδομένων που προκύπτουν από τα τμήματα του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος που περνούν ελεύθερα από την ατμόσφαιρα, συμβάλει στη χαρτογράφηση της επιφάνειας της Γης από απόσταση. Η εκτόξευση των δορυφόρων την δεκαετία του 1960 και 1970 είχε δύο σκέλη : να παρακολουθεί τις καιρικές συνθήκες και να εκτιμά την φυτοκάλυψη με αρχικούς δορυφόρους όπως ο TIROS-1, και η πρώτη πλατφόρμα Landsat που εκμεταλλεύεται την τάση των πράσινων φυτών να απορροφούν την ορατή ακτινοβολία και να αντανακλούν σε μεγάλο βαθμό την ακτινοβολία κοντά στο υπέρυθρο (NIR). Με την ενσωμάτωση στον ASTER (Ανώτατο Διαστημόφερτο Θερμικό Ραδιόμετρο Εκπομπών και Ανάκλασης), εργαλείων των περιοχών μήκους κύματος όπου τα ορυκτά παρουσιάζουν φασματική ποικιλομορφία, το μικροκυματικό υπέρυθρο (SWIR) και το θερμικό υπέρυθρο (TIR), η τηλεπισκόπηση έγινε ένα χρήσιμο εργαλείο για τους γεωλόγους.
Τα δόντια και τα οστά των θηλαστικών της πρώιμου Ηώκαινου περιόδου εμφανίστηκαν σε ψαμμίτες σε κοίτες ποταμών. Οι επιστήμονες ακολούθησαν μια καθαρά στατιστική προσέγγιση χρησιμοποιώντας τα έξι ορατά κανάλια NIR και SWIR του ASTER παρά μια φασματικά προσανατολισμένη στρατηγική χρησιμοποιώντας τα πιο εξελιγμένα δεδομένα του ASTER με 14 φασματικά κανάλια. Ο αλγόριθμος που επέλεξαν ήταν αυτός που βασίστηκε σε ένα τεχνητό δίκτυο, στο οποίο οι ψαμμίτες που ήταν πλούσιοι σε απολιθώματα θα αναγνωρίζονταν από τα πρότυπα που υπάρχουν στα δεδομένα του Landsat ETM καταγράφοντας πάνω τους. Από τις 31 περιοχές που προτάθηκαν από τον αλγόριθμο οι 25 έδωσαν άφθονα απολιθώματα σπονδυλωτών. Επίσης, με την μέθοδο αυτή βρέθηκαν τα σημεία με τα πιο παραγωγικά γνωστά θηλαστικά.
