Η μακροχρόνια ιστορία της φωτιάς και η υψηλής ανάλυσης τηλεπισκόπηση βασισμένες στην αξιολόγηση των καυσίμων
Από RemoteSensing Wiki
Η μακροχρόνια ιστορία της φωτιάς και η υψηλής ανάλυσης τηλεπισκόπηση βασισμένες στην αξιολόγηση των καυσίμων: Βασικά στοιχεία για την πυρκαγιά και τη διαχείριση του τοπίου στη διατήρηση φυσικών περιοχών.
Συγγραφείς
Britta Allgo¨wer a, Markus Sta¨hli a, Michael Bur a, Nikos Koutsias a, Benjamin Koetz b,
Felix Morsdorf b, Walter Finsinger c, Willy Tinner d, Ruedi Haller e
Forest Ecology and Management 234S (2006) S212
Η διατήρηση της φύσης βρίσκεται σε ένα συνεχή αγώνα με το ρόλο της φωτιάς και
επιπτώσεών της στο περιβάλλον, δηλαδή στην διατήρηση των φυσικών περιοχών.
Σε ποιο βαθμό η φωτιά είναι ένα φυσικό στοιχείο του οικοσυστήματος,
και, συνεπώς, υποχρεωτική για τη διατήρησή του, και σε ποιο βαθμό είναι τεχνητή, δεν είναι πάντοτε προφανές.
.
Το Ελβετικό Ομοσπονδιακό δίκαιο προστατεύει όλες τις φυσικές διαδικασίες που συμβαίνουν εντός των συνόρων της Swiss National Park (SNP). Οι φυσικές
πυρκαγιές υπολογίζονται μεταξύ τους και δεν θα πρέπει να
εξαφανιστούν. Η αυστηρή προστασία της φύσης αποτελεί την κορυφή του στόχου της
SNP (IUCN κατηγορία 1) και δεν επιτρέπει καμία άμβλυνση στα μέτρα που λαμβάνονται αν δεν τεθεί σε κίνδυνο η ύπαρξη του πάρκου.
Ωστόσο, για κοινωνικούς λόγους όλες οι πυρκαγιές κατασβήνονται επί του παρόντος, ανεξάρτητα εάν πρόκειται για φυσικό ή ανθρώπινο παράγοντα προέλευσης.
Ενενήντα χρόνια αυστηρής προστασίας της φύσης προκάλεσαν τη δημιουργία
καυσίμων στο αρκτικά δάση του SNP επιτυγχάνοντας το σημείο όπου οι φυσικοί κύκλοι φωτιάς θα μπορούσε να τεθεί και πάλι στο παιχνίδι.
Σε μια διεπιστημονική προσέγγιση υψηλών αναλύσεων τηλεπισκόπησης, Παλαιό-και δενδροοικολογικές μέθοδοι εξυπηρετούν στη διερεύνηση των δομών και της διάρκειας της μακράς ιστορίας της φωτιάς. Τα αρχεία δείχνουν ότι η φωτιά ήταν τακτικός και σημαντικός φυσικός παράγοντας διαταραχής της SNP περιοχής, διαμόρφώνοντας διαδοχή βλάστησης καιρό πριν η ανθρώπινη επίδραση γίνει ένας σημαντικός παράγοντας σε αυτό το απομακρυσμένο τοπίο. Αντιθέτως, φαίνεται πόσο δύσκολο είναι να προσδιοριστεί με σαφήνεια και προκαλεί διαταραχή κατά τη διερεύνηση του πρόσφατου ιστορικού διαταραχής από δενδροχρονολογικές μεθόδους. Τα σήματα για την πυρκαγιά και την υλοτομία μπερδεύονται και δεν μπορούν πάντα να διαφοροποιούνται επαρκώς. Δάση με μια αρκετά μικρή κλίμακας συνδυάζοντας την ιστορία της υλοτομίας και την ανθρώπινη χρήση φωτιάς δεν δείχνουν σαφή χωρικά πρότυπα διαταραχών και συχνότητα διαταραχών όπως, π.χ., στα Βόρεια-αμερικανικά δασώδη τοπία. Ωστόσο, τα δάση αποδεικνύουν ότι η αληθινή «εικόνα» ενός τοπίου ή οικοσύστηματος ή έντονα καλλιεργούμενων εκτάσεων μπορεί να αποκτηθεί μόνο από την ολοκλήρωση όλων των μεθόδων και των αποτελεσμάτων που αναφέρονται, όπως επίσης και της ενσωμάτωσης των τηλεσκοπικών δεδομένων υψηλής ανάλυσης.
Το LIDAR (Airborne Laser Scanning) και η Φασματοσκοπική Απεικόνιση μας βοήθησε να αποκτήσουμε μια σαφή σημερινή εικόνα των δασών και των δομών των καυσίμων που μας επιτρέπουν να προβλέψουμε τη δυναμική συμπεριφορά της πυρκαγιά στις επιρρεπείς περιοχές του Ελβετικού Εθνικού Πάρκου. Με βάση αυτές τις στρατηγικές διαχείρισης των αποτελεσμάτων που έχουν αναπτυχθεί, οι οποίες επιτρέπουν την ενσωμάτωση των οικολογικών και κοινωνικών αιτημάτων, και θέτουν την αρχή για την επιτυχή «επανεισαγωγή» ενός φυσικού, μετριαζόμενου καθεστώτος φωτιάς στο αρκτικό τοπίο του Ελβετικού Εθνικού Πάρκου.
