Εφαρμογές της τηλεπισκόπησης στην αλιεία: επισκόπηση.

Από RemoteSensing Wiki

Τίτλος, Συγγραφείς: Klemas, V., 2013. Fisheries applications of remote sensing: an overview.Fisheries Research, 148, pp.124-136.

Σύνδεσμος: https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0165783612001075

Τα τελευταία 40 χρόνια, η παγκόσμια αλιευτική παραγωγή μειώνεται λόγω των πιέσεων από την υπεραλίευση, της αλλαγής των οικοτόπων, τη ρύπανση και την κλιματική. Η βιώσιμη χρήση των θαλάσσιων πόρων απαιτεί αποτελεσματική παρακολούθηση και διαχείριση των ιχθυαποθεμάτων σε παγκόσμιο επίπεδο. Οι τεχνικές τηλεπισκόπησης χρησιμοποιούνται για τη διαχείριση της αλιείας σε βιώσιμα επίπεδα, ενώ παράλληλα μπορούν να καθοδηγούν αλιευτικούς στόλους για να εντοπίσουν αποτελεσματικότερα κοπάδια ψαριών τα οποία τείνουν να συσσωρεύονται σε ωκεάνιες περιοχές που παρουσιάζουν ευνοϊκές συνθήκες. Μερικές από τις σχετικές ωκεανογραφικές συνθήκες, όπως η θερμοκρασία της επιφάνειας της θάλασσας, το χρώμα των ωκεανών κ.α. που επηρεάζουν έντονα τις φυσικές διακυμάνσεις των αποθεμάτων ιχθύων μπορούν να παρατηρηθούν και να μετρηθούν εξ αποστάσεως με τη χρήση δορυφορικών φωτογραφιών και αεροφωτογραφιών. Τα δεδομένα τηλεπισκόπησης μπορούν να παρέχονται σε σχεδόν πραγματικό χρόνο.

Στη παρούσα εργασία οι συγγραφείς περιγράφουν τρόπους με τους οποίους χρησιμοποιούνται τεχνικές τηλεπισκόπησης για τη βελτίωση της διαχείρισης και της συγκομιδής των αλιευτικών πόρων. Οι κατηγορίες εφαρμογής που περιγράφονται είναι οι εξής:

   • Περιβαλλοντικοί δείκτες που σχετίζονται με την κατανομή των ψαριών

   • Ανίχνευση μέσω ήχου των κοπαδιών ψαριών

   • Τηλεπισκόπηση μέσω αεροφωτογραφιών

   • Τηλεπισκόπηση με χρήση δορυφορικών φωτογραφιών

   • Επιχειρησιακά προγράμματα παρακολούθησης

Σχετικά με τους περιβαλλοντικούς δείκτες που σχετίζονται με την κατανομή των ψαριών, παρουσιάζεται πληθώρα εργασιών που σχετίζονται με ειδικές συνθήκες και διαδικασίες που επηρεάζουν τους πληθυσμούς των ψαριών και μπορεί συχνά να εξάγονται από τις μετρήσεις που πραγματοποιούνται εξ αποστάσεως με τη χρήση αισθητήρων. Οι περιβαλλοντικές συνθήκες που μετρώνται συχνότερα είναι η επιφανειακή θερμοκρασία, οι ιδιότητες των ωκεανών (χρώμα, συντελεστής διάχυτης εξασθένησης (diffuse attenuation coefficient), ολική αιωρούμενη ύλη, κίτρινη ουσία, χλωροφύλλη), η αλατότητα, η ρύπανση από πετρέλαιο, ο άνεμος, η βιομάζα φυτοπλαγκτόν κα.

Σχετικά με την ανίχνευση μέσω ήχου αξίζει να αναφερθεί ότι, όπως τονίζουν και οι συγγραφείς, αυτές οι τεχνικές συνήθως δεν συμπεριλαμβάνονται σε ότι έχει σχέση με την τηλεπισκόπηση όμως είναι πολύ σημαντικές για τον εντοπισμό των ψαριών. Τα πλεονεκτήματα των μεθόδων αυτών περιλαμβάνουν την ικανότητά τους να παρέχουν καλύτερα δεδομένα υψηλής ανάλυσης σχετικά με την αφθονία και την κατανομή των ψαριών σε σχέση με τις τυπικές έρευνες. Για παράδειγμα, η πυκνότητα για τη ρέγκα και το προσφυγάκι μπορούν να εκτιμηθούν με ακρίβεια 75%.

Σχετικά με την τηλεπισκόπηση μέσω αεροφωτογραφιών πρέπει να αναφερθεί ότι κάθε κατηγορία εναέριων μέσων, συμπεριλαμβανομένων των μπαλονιών, των ελικοπτέρων, μικρών αεροσκαφών μονού κινητήρα, μεγάλων πολυκινητήριων αεροσκαφών κ.α. έχουν χρησιμοποιηθεί για τη μελέτη των οικοτόπων των ψαριών εδώ και τέσσερις δεκαετίες. Το κύριο πλεονέκτημα είναι ότι οι χρήστες μπορούν να καθορίσουν τα χαρακτηριστικά του συστήματος που χρησιμοποιούν, για παράδειγμα επιλέγοντας το κατάλληλο ύψος πτήσης και το εστιακό μήκος, μπορούν να ελέγξουν τη χωρική ανάλυση και κάλυψη. Σημαντική παράμετρο αποτελεί και η χρήση των κατάλληλων αισθητήρων και καμερών.

Η δορυφορική τηλεπισκόπηση απΤίτλος, Συγγραφείς:οτελεί σημαντική τεχνική για την αλιεία, διότι παρέχει συνοπτικές μετρήσεις των ωκεανών για την αξιολόγηση του περιβάλλοντος. Οι δορυφορικές φωτογραφίες σε συνδυασμό με άλλα δεδομένα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για πληθώρα αναλύσεων αλλά και για τη δημιουργία μοντέλων πρόβλεψης. Οι συγγραφείς αναφέρουν παραδείγματα μελετών που αφορούν την καταγραφή και θέαση της επιφανειακής θερμοκρασίας των υδάτων, καταγραφή του χρώματος των ωκεανών και της παραγωγικότητας τους και τη ραδιομετρία μικροκυμάτων και της αλατότητας της επιφάνειας της θάλασσας.

Όπως αναφέρουν οι συγγραφείς το πρώτο επιχειρησιακό πρόγραμμα συστηματικής πρόβλεψης σχετιζόμενο με την αλιεία υλοποιήθηκε στην Ιαπωνία κατά τη δεκαετία του 1930. Έκτοτε με τη χρήση δεδομένων από τον NOΑA (National Oceanic and Atmospheric Administration) και τη NASA, και όχι μόνο, αναπτύχθηκαν αρκετές εφαρμογές που κατευθύνουν τους ψαράδες, ειδικά στις ΗΠΑ. Πολλές άλλες παράκτιες χώρες έχουν αναπτύξει συστήματα υπηρεσιών πρόβλεψης για τη θαλάσσια αλιεία όπως η Αυστραλία, Καναδάς, Χιλή, Γαλλία, Νορβηγία, Πορτογαλία και Ρωσία.

Στα συμπεράσματα, οι συγγραφείς θίγουν και ορισμένα από τα προβλήματα που πρέπει να αντιμετωπισθούν, όπως η ανάγκη να εξασφαλίζεται ότι οι σχετικές πληροφορίες είναι άμεσα διαθέσιμες στους αλιευτικούς στόλους αλλά και ότι τα δορυφορικά δεδομένα, που λαμβάνονται, αναφέρονται σε μεγαλύτερες χρονοσειρές.