Αλλαγές στους παγετώνες στα βουνά Αλτάι της Σιβηρίας για το 1956 - 2000

Από RemoteSensing Wiki

Πηγή: http://iopscience.iop.org/article/10.1088/1748-9326/2/4/045017/fulltext/;jsessionid=332BF9C0593BFD062AF0CC3EA8BADE28.c1.iopscience.cld.iop.org (πρόσβαση 3/1/2016).

Αρχικό άρθρο: Surazakov, A. B., Aizen, V. B., Aizen, E. M. & Nikitin, S. A. (2007). Glacier changes in the Siberian Altai Mountains, Ob river basin, (1952–2006) estimated with high resolution imagery. Environ. Res. Lett. 2 (October-December 2007) 045017 doi:10.1088/1748-9326/2/4/045017.

Η οροσειρά Αλτάι στη Σιβηρία καλύπτει περίπου το 70% της έκτασης όλων των παγετώνων της νότιας Σιβηρίας, τα οποία παρέχουν καθαρό νερό στους άνω παραποτάμους των ποταμών Ob και Yenisey. Κατά τη διάρκεια των τελευταίων 120 χρόνων, η παρατηρούμενη θερμοκρασία του αέρα έχει αυξηθεί κατά 1,2 ° C πάνω από τη βόρεια Ευρασία, γεγονός που επηρεάζει την υποβάθμιση των παγετώνων Αλτάι. Στην παρούσα μελέτη, εκτιμήθηκαν οι αλλαγές στην έκταση των παγετώνων στη λεκάνη απορροής του ποταμού Aktru (44.8 τ.χλμ.), που βρίσκεται στα κεντρικά βουνά Αλτάι. Χρησιμοποιήθηκαν εικόνες από το 1952, 1966, 1975 και 2006 με χωρική ανάλυση 0,6 - 3 μέτρα (αεροφωτογραφίες, δορυφορικές και Corona PRISM εικόνες) και δεδομένα του differential GPS (DGPS) αφού πρώτα δημιουργήθηκε ένα δίκτυο επίγειων σημείων ελέγχου (GCPs) που είναι αναγνωρίσιμα σε κάθε σύνολο δεδομένων εικόνας. Από το 1952 έως το 2006, η συνολική έκταση του παγετώνα στη λεκάνη Aktru συρρικνώθηκε κατά 7,2% (1,2 τ.χλμ.). Με το πέρασμα των τριών τελευταίων δεκαετιών, ο ρυθμός απώλειας του παγετώνα της περιοχής αυξήθηκε κατά ένα συντελεστή 1,8, ομοιάζοντας με τις τάσεις που παρατηρείται σε άλλα ορεινά συστήματα της Ευρασίας (Άλπεις, Τιέν Σαν).

Διαχρονικά όρια του άκρου του παγετώνα Leviy Aktru επικαλυπτόμενα από ορθοφωτογραφίες. Στην εικόνα PRISM του 2006 ένα ελαφρύ σύννεφο σκιάζει μερικώς το όριο του παγετώνα. Η κάτω αριστερή εικόνα είναι μια λοξή φωτογραφία που λήφθηκε κατά τη διάρκεια της εργασίας το 2006.

Οι αλλαγές της έκτασης του παγετώνα στην περιοχή προκλήθηκαν κυρίως από την αύξηση της θερμοκρασίας του αέρα το καλοκαίρι κατά 1,03 ° C (από το 1951 έως το 2000) που παρατηρείται σε υψόμετρο κάτω των 2500 μέτρων, η οποία ενίσχυσε τη τήξη των πάγων του παγετώνα στη ζώνη αποκόλλησης. Σε υψόμετρα μεγαλύτερα των 2500 μέτρων η θερμοκρασία του αέρα του καλοκαιριού αυξήθηκε μόνο κατά 0,83 ° C.

Μέσος όρος πενταετούς απώλειας πάγων του παγετώνα Maliy Aktru.

Συνοπτικά, ο συνδυασμός ιστορικών και σύγχρονων εικόνων υψηλής ανάλυσης έδωσε τη δυνατότητα να εκτιμηθούν οι αλλαγές στην περιοχή του παγετώνα Aktru μεταξύ 1952, 1966, 1975 και 2006. Παράλληλα, η διόρθωση των εικόνων βάσει των δεδομένων που λήφθηκαν με DGPS κατόρθωσε τα εναπομένοντα σφάλματα να είναι λιγότερα από 3 m, επιτυχαίνοντας έτσι το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.

Συμβολή της τηλεπισκόπισης

Η τηλεπισκόπιση στο συγκεκριμένο θέμα αποτελεί βασικό εργαλείο κάθε μελετητή, καθώς μπορεί να διαμορφώσει μια διαχρονική εικόνα της κατάστασης των παγετώνων. Αυτό φυσικά προϋποθέτει την ύπαρξη των κατάλληλων εικόνων, οι οποίες εάν είναι διαθέσιμες και επεξεργαστούν κατάλληλα, προσδίδουν εγκυρότητα και αντικειμενικότητα στην εκάστοτε μελέτη. Ωστόσο, η ουσιαστικότερη συμβολή της τηλεπισκόπισης σε μελέτες που αφορούν της παρακολούθηση των παγετώνων είναι η ολιστική οπτική επί του θέματος, η οποία δύναται να πείσει για την κρισιμότητα της κατάστασης του παγκόσμιου κλίματος και των αλλαγών που αυτό επιφέρει σταδιακά.