Καταλληλότητα ασφάλισης δείκτη: νέες πληροφορίες από δορυφορικά δεδομένα
Από RemoteSensing Wiki
Το άρθρο αφορά την παρακολούθηση αποδόσεων των καλλιεργειών και τον βέλτιστο τρόπο ασφάλισης τους στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής και έχει τίτλο: Suitability of index insurance: new insights from satellite data. Γράφτηκε από τους Matthieu Stigler και David Lobell στο Κέντρο Επισιτιστικής Ασφάλειας και Περιβάλλοντος του Πανεπιστημίου του Στάνφορντ το 2020. Η τοποθεσία της μελέτης επικεντρώνεται σε 9 πολιτείες οι οποίες είναι οι Iowa, Indiana, Illinois, Ohio, Michigan, Minnesota, Missouri, South Dakota and Wisconsin και παρατηρούνται αποδόσεις για καλαμπόκι και σόγια, για μια αρκετά μεγάλη περίοδο 20 ετών (2000-2019), σε 600 κομητείες και 1,8 εκατομμύρια εκμεταλλεύσεις, ώστε να βρεθεί ο καλύτερος τρόπος ασφάλισης των καλλιεργειών. Εκτελέστηκε πρώτα μια ανάλυση σε ατομικό επίπεδο, συγκρίνοντας για κάθε εκμετάλλευση την προβλεπόμενη χρησιμότητα και το αν λειτουργούσαν χωρίς ασφάλιση, με βασική ασφάλιση ή με ασφάλεια δείκτη. Σε ένα δεύτερο βήμα, συγκεντρώνονται και υπολογίζονται μετρήσεις σε επίπεδο νομού μίας τιμής βασικού κινδύνου. Συγκρίνονται αυτές οι διάφορες μετρήσεις σε επίπεδο καταλληλότητας ασφαλιστικών δεικτών στα νομαρχιακά χαρακτηριστικά όπως η χρονική και χωρική διακύμανση, επιδιώκοντας να χαρακτηριστούν ποιες κομητείες είναι οι πιο κατάλληλες για ασφάλιση με δείκτη. Τα συμβατικά ασφαλιστικά μέσα επικεντρώνονται σε αποζημιώσεις όπου οι πληρωμές ενεργοποιούνται όταν οι αποδόσεις σε ένα συγκεκριμένο πεδίο πέφτουν κάτω από ένα ορισμένο ποσοστό της αναμενόμενης απόδοσης του πεδίου. Κάτι τέτοιο επιφέρει υψηλό κόστος παρακολούθησης λόγω της απαίτησης αξιολόγησης των ζημιών και των δεδομένων που απαιτούνται για την τιμολόγηση μεμονωμένων ασφαλίστρων. Ως απάντηση σε αυτά τα ζητήματα, η ασφάλιση με δείκτη προσφέρει μια ενδιαφέρουσα εναλλακτική λύση. Ο δείκτης ασφάλισης συνδέει την ασφάλιση πληρωμής σε χαμηλές πραγματοποιήσεις ενός εξωτερικού δείκτη, ο οποίος συχνά ορίζεται με βάση τις μέσες αποδόσεις σε μια δεδομένη περιοχή και τις καιρικές μεταβλητές όπως η βροχόπτωση, η θερμοκρασία κ.λπ. με τα πλεονεκτήματα του δείκτη ασφάλισης να είναι το μειωμένο κόστος καθώς η παρακολούθηση μεμονωμένων τομέων δεν είναι πλέον απαραίτητη. Η αποζημίωση που δίνεται αν χρειαστεί είναι η διαφορά μεταξύ των αποδόσεων κομητείας-στόχου και των πραγματικών αποδόσεων κομητείας. Οι πραγματικές αποδόσεις των καλλιεργειών προσδιορίζονται από τον Green Chlorophyll Vegetation index (GCVI) ο οποίος είναι παρόμοιος με τον NDVI. Ο GCVI υπολογίζεται με την διαίρεση του εγγύς υπέρυθρου καναλιού με το κανάλι πράσινου χρώματος και έπειτα αφαίρεση με την μονάδα. Χρησιμοποιήθηκαν δεδομένα από Landsat 5, 7 και 8 μαζί με Cropland Data Layer (CDL) και τα μοντέλα APSIM-καλαμποκιού και APSIM-σόγιας για να ταξινομηθούν τα pixels και να διατηρούν μόνο πεδία που έχουν κατά μέσο όρο 85% συμφωνία υπογραφής. Με άλλα λόγια, το απαιτούμενο δεδομένο πεδίο στο CDL προβλέπει σταθερά είτε καλαμπόκι είτε σόγια για το 85% των pixels σε όλα τα χρόνια της μελέτης. Ο αριθμός εικονοστοιχείων πραγματοποιείται λαμβάνοντας υπόψη μόνο τα εικονοστοιχεία εντός των εκμεταλλεύσεων, αποφεύγοντας τη παραπληροφόρηση από μικτά pixel που βρίσκονται στα όρια του πεδίου. Ο μέσος όρος των αποδόσεων εφαρμόζεται με satellite-based crop yield mapper εντός του ορίου του καθορισμένου πεδίου, χρησιμοποιώντας το ίδιο υποσύνολο εσωτερικών εικονοστοιχείων. Μετά το πέρας της διαδικασίας βρέθηκε ότι ο δείκτης ασφάλισης παρέχει μεγαλύτερη μείωση κινδύνου στις καλλιέργειες καλαμποκιού σε σύγκριση με της σόγιας, η μέση μείωση κινδύνου για το καλαμπόκι είναι 43%, ενώ για τη σόγια είναι περίπου 30%. Υπάρχει δηλαδή ένας μεγάλος αριθμός τομέων για τους οποίους ενδείκνυται η ασφάλιση δείκτη και για το καλαμπόκι είναι 95% ενώ για τη σόγια 92%. Είναι ενδιαφέρον ότι το όφελος της ασφάλισης δεικτών είναι υψηλό στην περιφέρεια, σε περιοχές που έχουν υψηλή μεταβλητότητα. Είναι ιδιαίτερα υψηλό στο Μιζούρι και το νότιο Ιλλινόις , που είναι περιοχές με υψηλή χρονική και χωρική μεταβλητότητα. Αντίθετα, η ασφάλιση δεικτών φαίνεται να είναι πιο περιορισμένη στις ασφαλείς περιοχές όπως η βόρεια Αϊόβα και η νότια Μινεσότα. Παρά την θετική έκβαση της διερεύνησης στην καταλληλότητα του δείκτη ασφάλισης σε κάθε κομητεία, το επόμενο ερώτημα που πρέπει να τεθεί είναι αν απαιτείται ο επανασχεδιασμός αυτών των δεικτών για τις κομητείες. Ο δείκτης ασφάλισης από το Risk Management Agency (RMA) χρησιμοποιεί τα όρια των πολιτειών, ενώ θα έπρεπε να εξαρτάται από τα όρια και τις ανάγκες της κομητείας.
