ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑ ΣΥΜΒΑΤΙΚΩΝ ΔΕΙΚΤΩΝ ΕΚΤΙΜΗΣΗΣ ΥΔΡΟΜΕΤΕΩΡΟΛΟΓΙΚΗΣ ΞΗΡΑΣΙΑΣ
Από RemoteSensing Wiki
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Η ξηρασία θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους περιβαλλοντικούς κινδύνους. Στην εργασία αυτή επιχειρείται πιστοποίηση και διερεύνηση της αξιοπιστίας συμβατικών δεικτών εκτίμησης ξηρασίας και εφαρμόζονται τέσσερις ευρέως χρησιμοποιούμενοι συμβατικοί δείκτες ποσοτικής εκτίμησης υδρομετεωρολογικής ξηρασίας. Οι δείκτες αυτοί είναι: ο δείκτης δριμύτητας ξηρασίας Palmer (PDSI), ο αναγνωριστικός δείκτης ξηρασίας (RDI), ο τυποποιημένος δείκτης υετού (SPI) και ο δείκτης δεκατημορίων(DI). Εφαρμογή πραγματοποιείται στην περιοχή της Θεσσαλίας, πιο συγκεκριμένα στην Λάρισα που αποτελεί την κύρια αγροτική περιοχή της χώρας και παρουσιάζει ελλείμματα στους διαθέσιμους υδατικούς πόρους λόγω κυρίως της συχνής εμφάνισης ξηρασιών και της μη ορθολογικής διαχείρισης των φυσικών πόρων. Κύρια υδρολογική λεκάνη του υδατικού διαμερίσματος της περιοχής είναι εκείνη του Πηνειού ποταμού.
ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ
Στην παρούσα μελέτη πραγματοποιείται ποσοτική εκτίμηση της ξηρασίας στην περιοχή, χρησιμοποιώντας συμβατικούς τους δείκτες εκτίμησης ξηρασίας που αναφέρθηκαν. Στη συνέχεια, ακολουθείται πιστοποίηση της μεθοδολογίας με τη χρήση στατιστικών δεικτών. Τον Δείκτη αποτελεσματικότητας, το μέσο τετραγωνικό σφάλμα, και τη στατιστική μεροληψία (BIAS).
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
Τα αποτελέσματα που προκύπτουν υπολογίζοντας τους τέσσερις συμβατικούς δείκτες παρουσιάζουν την ίδια μορφή τόσο κατά τις περιόδους ξηρασίας όσο και κατά τις περιόδους υγρασίας και σχεδόν ταυτίζονται για την ίδια χρονική περίοδο. Οι ελάχιστες διαφοροποιήσεις μεταξύ των τιμών των τεσσάρων δεικτών θεωρούνται αμελητέες και δεν μεταβάλλουν σε καμία περίπτωση την τάξη μεγέθους της ξηρασίας. Οι μεταβολές αυτές ανάμεσα στις τιμές των δεικτών που εξετάζονται, κυμαίνονται μεταξύ των ορίων της κάθε κλάσης της ξηρασίας (μέτρια, ισχυρή, ακραία), και εξηγούνται βάσει της διαφορετικής φύσης των δεδομένων που εισάγονται κατά τη διαδικασία υπολογισμού τους. Ο δείκτης δριμύτητας ξηρασίας Palmer αποτελεί ένα μοντέλο ξηρασίας, το οποίο παρουσιάζει ευρεία χρήση αφού εύκολα μπορεί να δώσει μια γενική εικόνα της ξηρασίας. Σύμφωνα με αυτόν τον δείκτη έχουν προκύψει 29 επεισόδια ξηρασίας για το χρονικό διάστημα 1950 – 2010. Όσον αφορά τα στατιστικά αποτελέσματα των δεικτών θεωρούνται πολύ ικανοποιητικά και κυμαίνονται εντός αποδεκτού εύρους για κάθε δείκτη ξηρασίας.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Παρατηρείται ότι οι τέσσερις δείκτες προσδιορίζουν με τον ίδιο τρόπο τα επεισόδια ξηρασίας, εμφανίζοντας ως επί το πλείστον τις ίδιες χρονικές διάρκειες μηνών μέσα στα ίδια υδρολογικά έτη και την ίδια περίπου μέση δριμύτητα. Η αποτελεσματικότητα και η εγκυρότητα των μεθόδων RDI, SPI και DI προκύπτει από τη σύγκρισή τους με τον PDSI. Από τη σύγκριση αυτή εξάγονται ικανοποιητικά αποτελέσματα, αφού οι χρονοσειρές που προέκυψαν από όλες τις μεθόδους συμπίπτουν, παρουσιάζοντας μικρές αυξομειώσεις όσον αφορά στη δριμύτητα της ξηρασίας, οι οποίες είναι και αναμενόμενες. Πιστοποίηση και διερεύνηση αξιοπιστίας των δεικτών πραγματοποιείται με τη χρήση ορισμένων ευρέως διαδεδομένων στατιστικών δεικτών από τους οποίους προκύπτουν συγκρίσιμα και ικανοποιητικά αποτελέσματα. Από τον υπολογισμό των στατιστικών δεικτών παρατηρείται ότι τα αποτελέσματα κυμαίνονται στα επιτρεπτά όρια πλησιάζοντας μάλιστα τις βέλτιστες τιμές του κάθε δείκτη, γεγονός που επαληθεύει τα ήδη υπάρχοντα αποτελέσματα.
ΠΗΓΗ:ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑ ΣΥΜΒΑΤΙΚΩΝ ΔΕΙΚΤΩΝ ΕΚΤΙΜΗΣΗΣ ΥΔΡΟΜΕΤΕΩΡΟΛΟΓΙΚΗΣ ΞΗΡΑΣΙΑΣ Ν.Ρ. Δαλέζιος, Ε. Μπουκουβάλα, Α. Μπλάντα, Ν. Πισμίχος, Ν. ΣπυρόπουλοςΑ. Ψιλοβίκος
