Αξιολόγηση επιπτώσεων των οδικών δικτύων για την παρακολούθηση των αλλαγών χρήσης γης στη Λατινική Αμερική
Από RemoteSensing Wiki
Η Παναμερικανική οδός στον Παναμά μελετήθηκε από το 2004 έως το 2010 σε διάστημα που η κατασκευή της είχε περατωθεί πλήρως. Η αποψίλωση αποτιμήθηκε σε 77.930 εκτάρια με συγκέντρωση στα προάστια της πόλης του Παναμά και στην περιοχή Darien σε μία ζώνη επιρροής 10 χλμ. γύρω από την οδό. Σε σχέση με την αποψίλωση που έχει υποστεί ο Παναμάς στο διάστημα 1992-2010, τα αποτελέσματα της έρευνας είναι ενθαρρυντικά για αυτή την περίπτωση.
Το τελευταίο οδικό σύστημα που εξετάστηκε ήταν αυτό της Santa Cruz – Puerto Suarez στη Βολιβία. Στα 7,5 χρόνια που γινόταν η καταμέτρηση των δεικτών μέχρι δηλαδή τον Ιούνιο του 2011 το μέγεθος της αποψίλωσης είχε αποτιμηθεί σε 1.727.525 εκτάρια. Ο ρυθμός του φαινομένου κορυφώθηκε το 2006 και πλέον η έκταση αυτή αποτελεί το 1,6% της χερσαίας χώρας, με ζώνη επιρροής του οδικού συστήματος 50 χλμ. Οι βασικοί παράγοντες του φαινομένου φαίνεται να είναι οι πυρκαγιές που προέκυψαν το 2010 με αποτέλεσα τη δημιουργία βοσκοτόπων και την επέκταση των γεωργικών συνόρων.
Σύμφωνα με τα παραπάνω, η αποψίλωση καθορίζεται δραματικά από τις τοπικές και εθνικές περιβαλλοντικές πολιτικές. Έτσι κρίνεται απαραίτητος ο στρατηγικός σχεδιασμός των έργων με γνώμονα τη βιοποικιλότητα και την εξασφάλιση των ενδιαιτημάτων, σε αντίθεση με τη δημιουργία μετά την κατασκευή των έργων, ζωνών προστασίας κρίσιμων οικοσυστημάτων όπως γίνεται σήμερα. Εφόσον λοιπόν, η οδική υποδομή φέρνει την οικονομική επέκταση των δραστηριοτήτων, θα πρέπει να εφαρμοστούν στρατηγικές που να ελαχιστοποιούν ο ανθρώπινο αποτύπωμα με πολιτικές χρήσης γης, μέτρα για οπτική και ηχητική όχληση και φυσικά εφαρμογή του νόμου.
Συμπερασματικά, προκύπτει ότι τα οδικά συστήματα σαφώς έχουν θετικές συνέπειες για την οικονομία και την σύνδεση απομακρυσμένων περιοχών, αλλά έχουν και ζώνη επιρροής με τρομερές περιβαλλοντικές επιπτώσεις που δεν λαμβάνεται επαρκώς υπόψη. Έτσι για την αποφυγή της μειούμενης φυτοκάλυψης και βιοποικιλότητας και των υδρολογικών αλλαγών, απαιτείται ανάπτυξη νομικού πλαισίου και σχεδιασμού των οδικών υποδομών με ευαισθησία για της περιοχές διατήρησης που απειλούνται από την αποψίλωση και την ερημοποίηση.
