Όψη της αστικής εξάπλωσης από το διάστημα
Από RemoteSensing Wiki
Τίτλος
How does your city grow? A view of urban sprawl from outer space
Πηγή
Συγγραφείς
Matthew Turner, Diego Puga, Marcy Burchfield and Henry Overman
Έρευνα ειδικής επιστημονικής ομάδας του Πανεπιστημίου του Τορόντο κατέγραψε την εξέλιξη των χρήσεων γης στις ηπειρωτικές Η.Π.Α., χρησιμοποιώντας δορυφορικά δεδομένα και αεροφωτογραφίες. Χαρακτηριστικά προέκυψε ότι η αστική ανάπτυξη στην περιοχή του Λος Άντζελες είναι λιγότερη διάσπαρτη από την αστική ανάπτυξη της Βοστόνης, ενώ το Μαϊάμι αποτελεί τη συνεκτικότερη πόλη της Αμερικής σε αντίθεση με το Πίτσμπουργκ. Η μελέτη αμφισβητεί την κλασσική νοοτροπία περί αστικής εξάπλωσης και διαμορφώνει μια λεπτομερή εικόνα για την «κατανάλωση» γης στις πόλεις της Αμερικής.
Παρά το γεγονός ότι η αστική εξάπλωση συγκαταλέγεται μεταξύ των σοβαρών περιβαλλοντικών και κοινωνικών προβλημάτων, οι περισσότερες πτυχές του προβλήματος βασίζονται, σύμφωνα με τους ερευνητές, σε εικασίες. Τα δεδομένα για τη συνεχή και λεπτομερή παρακολούθηση και μέτρηση της μετατροπής της γης σε αστικές χρήσεις, δεν ήταν μέχρι πρόσφατα διαθέσιμα. Ο βαθμός στον οποίο η αστική ανάπτυξη είναι εκτατική ή συμπαγής και ο τρόπος με τον οποίο διαφοροποιείται στο χρόνο παραμένει σχεδόν άγνωστος, παρά το έντονο ενδιαφέρον της επιστημονικής και μη κοινότητας γύρω από το ζήτημα.
Οι ερευνητές συγχώνευσαν φωτογραφίες μεγάλου υψομέτρου από το 1976 με δορυφορικές εικόνες από το 1992 για τη δημιουργία ενός ψηφιδωτού 8,7 δισεκατομμυρίων κελιών (30*30 μέτρων), το οποίο ακολουθεί τις εξελίξεις στις χρήσεις γης σε εθνικό επίπεδο. Η διαφορά σε σχέση με προηγούμενες έρευνες έγκειται στο γεγονός ότι η κάλυψη αφορά το σύνολο των Η.Π.Α. με υψηλή ευκρίνεια και για δύο χρονικές περιόδους.
Τα νέα δεδομένα υψηλής ευκρίνειας επιτρέπουν στους ερευνητές να παρατηρήσουν το ποσοστό ανοιχτού χώρου σε κάθε γειτονιά των Η.Π.Α. Με δεδομένο ότι η ανάπτυξη είναι πιο διάσπαρτη σε περιοχές με περισσότερους ανοιχτούς χώρους, οι ερευνητές μέτρησαν την αστική διάχυση υπολογίζοντας το μέσο όρο ανοιχτών χώρων σε μια γειτονιά σε κάθε πόλη. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η πρόσφατη οικιστική εξάπλωση δεν είναι περισσότερο διάσπαρτη από την εξάπλωση το 1976. Το 42% της γης σε έκταση ενός τετραγωνικού χιλιομέτρου γύρω από τη μέση οικιστική εξάπλωση το 1976 ήταν ανοιχτός χώρος, συγκριτικά με 43% το 1992. Παρά τις μεγάλες αλλαγές στον αστικό ιστό μεταξύ των δύο χρονικών στιγμών, σε μεγαλύτερη κλίμακα η νέα πόλη αποτελεί μια μεγέθυνση της παλιάς, τουλάχιστον ως προς την αναλογία συμπαγούς και διάσπαρτης ανάπτυξης.
Σε γενικές γραμμές αναφέρεται ότι ο αστικός ιστός της Βοστόνης είναι πιο συμπαγής από της Ατλάντα, σε αντίθεση όμως με τις πρόσφατες επεκτάσεις όπου οι τάσεις διαφαίνονται αντίστροφες. Το Μαϊάμι, το Σαν Φρανσίσκο και το Λος Άντζελες συγκαταλέγονται μεταξύ των πιο συμπαγών πόλεων ενώ το Πίτσμπουργκ και η Ατλάντα μεταξύ των πλέον διάσπαρτων. Περαιτέρω διερευνήθηκαν και τα αίτια για τα οποία κάποιες πόλεις είναι πιο διάσπαρτες από άλλες. Το 25% των διαφοροποιήσεων μεταξύ των πόλεων οφείλονται στο κλίμα, στην τοπογραφία και στην πρόσβαση σε υπόγεια ύδατα μιας περιοχής. Περιοχές με άμεση πρόσβαση σε υπόγεια ύδατα χαρακτηρίζονται από πιο διάσπαρτη δόμηση, καθώς η ύδρευση απομακρυσμένων κατοικιών γίνεται ευκολότερα μέσω γεωτρήσεων παρά μέσω σύνδεσης στο δίκτυο ύδρευσης. Ο έλεγχος της πρόσβασης σε υπόγεια ύδατα αποτελεί ένα σημαντικό παράγοντα ελέγχου της αστικής διάχυσης. Αντιθέτως, το οδικό δίκτυο δεν έχει επιπτώσεις στο κατά πόσον η ανάπτυξη είναι συμπαγής ή διάχυτη, παρά τις ενδείξεις για τα αντίθετο.
Περαιτέρω, ο αριθμός των δημοτικών ενοτήτων σε μια μητροπολιτική περιοχή επίσης δεν επηρεάζει το μοντέλο αστικής ανάπτυξης. Ωστόσο, η ανάπτυξη κοντά σε πόλεις είναι λιγότερη διάχυτη όταν συμβαίνει κοντά σε οριοθετημένες δημοτικές ενότητες παρά κοντά σε μη ενσωματωμένες περιοχές.
