Αποκατάσταση θαλάσσιων υδάτων στην ηπειρωτική Κίνα: Διαδικασία, Μοτίβο και Διαχείριση

Από RemoteSensing Wiki

Αναθεώρηση της 11:17, 17 Φεβρουαρίου 2024

Πρωτότυπος Τίτλος: «Sea Reclamation in Mainland China: Process, Pattern, and Management»

Συγγραφείς: Fengqin Yan, Xuege Wang, Chong Huang, Junjue Zhang, Fenzhen Su,Yifei Zhao, Vincent Lyne

Πηγή: https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0264837723000212

Περίληψη

Συνοπτικά το άρθρο, αναφέρεται στις ταχείες και εκτεταμένες αλλαγές στις παράκτιες ζώνες της Κίνας από τη δεκαετία του 1980 λόγω ανθρώπινων δραστηριοτήτων και της κλιματικής αλλαγής. Τονίζει τη σημασία της κατανόησης αυτών των αλλαγών για τη βιώσιμη διαχείριση και τη λήψη πολιτικών αποφάσεων. Η μελέτη χρησιμοποιεί δεδομένα από πολλαπλές πηγές απομακρυσμένης ανίχνευσης για την εξέταση της ανακτημένης θάλασσας και των αλλαγών των ακτών για τέσσερις δεκαετίες, εστιάζοντας σε σημεία ανάπτυξης, επαρχίες και τύπους παράκτιου περιβάλλοντος.

Εισαγωγή Οι παράκτιες ζώνες, που αποτελούν το σημείο συνάντησης δυνάμεων από χερσαία, θαλάσσια και ανθρώπινα συστήματα, περιλαμβάνοντας και τη διακυβέρνηση, είναι περιοχές με πλούσιους πόρους, υψηλή πυκνότητα πληθυσμού και ανεπτυγμένες οικονομίες. Πολλές παράκτιες χώρες έχουν αναπτύξει την οικονομία και τις πόλεις τους σε αυτές τις ζώνες από νωρίς. Η επιτάχυνση της αστικοποίησης, η αύξηση του πληθυσμού και οι οικονομικές δραστηριότητες κατά τον περασμένο αιώνα οδήγησαν σε μεγάλες περιοχές παράκτιων ζωνών να ανακτηθούν για γεωργικές δραστηριότητες, λίμνες, αστική επέκταση και κατασκευαστική χρήση γης. Αυτές οι αναπτύξεις, παρά τα μεγάλα οικονομικά οφέλη, έχουν προκαλέσει μείωση της βιοποικιλότητας και απώλεια υπηρεσιών οικοσυστημάτων. Η παρακολούθηση των χρονικών και χωρικών αλλαγών στις ακτές και την ανάκτηση της θάλασσας είναι κρίσιμη για τον σχεδιασμό των παράκτιων ζωνών, στις παράκτιες ζώνες συναντώνται δυνάμεις από χερσαία, θαλάσσια και ανθρώπινα συστήματα, συμπεριλαμβανομένης της διακυβέρνησης. Αυτές οι περιοχές, που διαθέτουν πλούσιους πόρους, έχουν συνήθως τις πιο πυκνοκατοικημένες περιοχές με ανεπτυγμένες οικονομίες παγκοσμίως. Πολλές παράκτιες χώρες, όπως οι ΗΠΑ, η Ολλανδία, η Ιαπωνία, η Κίνα, το Σιγκαπούρη, η Κορέα, το Ηνωμένο Βασίλειο κ.α., άρχισαν να αναπτύσσουν την οικονομία τους και να επεκτείνουν τις πόλεις τους στις παράκτιες ζώνες από πολύ νωρίς. Η επιτάχυνση της αστικοποίησης, η ανάπτυξη του πληθυσμού και η οικονομική δραστηριότητα του περασμένου αιώνα οδήγησαν στην ανάκτηση μεγάλων περιοχών των παράκτιων ζωνών για γεωργία, λίμνες, αστική ανάπτυξη και για κατασκευαστική χρήση. Παρά τα μεγάλα οικονομικά οφέλη, η ανάκτηση της ακτής έχει προκαλέσει μείωση της βιοποικιλότητας και απώλεια οικοσυστημικών υπηρεσιών, επηρεάζοντας την οικολογία. Οι ανθρωπογενείς παράγοντες που επηρεάζουν τις αλλαγές των ακτών περιλαμβάνουν την ανάκτηση θάλασσας, την κατασκευή λιμένων, την κατασκευή γης, την παράκτια υδατοκαλλιέργεια, τη γεωργική ανάκτηση, την κατασκευή υποδομών, τη μετακίνηση καναλιών, τη δημιουργία αυλακώσεων και την αποψίλωση των μακρόβιων δασών. Η παρακολούθηση της χρήσης γης και των αλλαγών στο κάλυμμα γης (LULCC) αποτελεί ένα σημαντικό δείκτη των ανθρωπογενών δραστηριοτήτων που επηρεάζουν το περιβάλλον, με επιπτώσεις στις παγκόσμιες περιβαλλοντικές και οικολογικές αλλαγές.

Μεθοδολογία

Στη μελέτη, χρησιμοποιήθηκαν εικόνες Landsat για την καθορισμό των αλλαγών στην ακτογραμμή και την κατάσταση της ανάκτησης θάλασσας από το 1980 έως το 2018, με σκοπό την ανάλυση των χρονοχωρικών αλλαγών σε όλες τις παράκτιες επαρχίες της Κίνας και την προώθηση προτάσεων για τη διαχείριση των παράκτιων ζωνών. Για τη μείωση των σφαλμάτων που προκαλούνται από τη σύγκριση μετά την κατηγοριοποίηση, η ακτογραμμή του 2018 σχεδιάστηκε βάσει της ακτογραμμής του 2010, συγκρίνοντας τις εικόνες από αυτά τα δύο έτη. Στη μελέτη αυτή, χρησιμοποιήθηκε η ίδια μέθοδος αξιολόγησης της ακρίβειας των ακτογραμμών που πρότεινε ο Hou et al. (2016). Για τον έλεγχο της ακρίβειας, επιλέχθηκαν συνολικά 120 σημεία εδάφους για τη σύγκριση της χωρικής απόκλισης μεταξύ Landsat και Google Earth, με το μέσο λάθος να είναι μικρότερο από το "θεωρητικό μέγιστο αποδεκτό λάθος", δείχνοντας ότι τα αποτελέσματα ήταν λογικά. Η μελέτη κατέληξε σε ένα υψηλό ποσοστό συνολικής ακρίβειας στην ταξινόμηση των LULCC, συμφωνώντας με τις απαιτήσεις της μελέτης.

Αποτελέσματα Στη διάρκεια των τελευταίων 40 ετών, το ποσοστό των φυσικών ακτών μειώθηκε ενώ ταυτόχρονα τα τεχνητά παράλια αυξήθηκαν σημαντικά. Περίπου το 2000, τα φυσικά και τεχνητά παράλια έφτασαν σε ισορροπία, αλλά στη συνέχεια επικράτησαν τα τεχνητά παράλια. Υπήρξαν πέντε κύριες ζώνες ανάκτησης θάλασσας. Ανάμεσα στα τεχνητά παράλια, τα ποσοστά των δεικτών κατασκευής αυξήθηκαν σημαντικά, ενώ τα γεωργικά δίκτυα μειώθηκαν. Τα αναχώματα των υδατοκαλλιεργειών αυξήθηκαν επίσης αισθητά. Στους φυσικούς τύπους ακτών, οι βραχώδεις ακτές μειώθηκαν σημαντικά, ενώ οι λασπώδεις και οι αμμώδεις παραλίες επίσης μειώθηκαν σταθερά. Τέλος, οι βιολογικές ακτές συνέχισαν να μειώνονται αλλά έδειξαν αυξητική τάση από το 2010 έως το 2018. Το 2018, οι πιο υψηλές αναλογίες τεχνητών ακτών παρατηρήθηκαν στις περιοχές LS-HZB και HZB-YREZ. Η μεγαλύτερη αύξηση της τεχνητής ακτογραμμής σημειώθηκε στην περιοχή LE-WEZ, ακολουθούμενη από την HLDP-LHE. Παρά τη μικρότερη αύξηση στην περιοχή HZB-YREZ, η ακτογραμμή της έχει αυξηθεί σημαντικά από το 1980. Το 2018, η επαρχία Γκουανγκντόνγκ είχε τη μακρύτερη ακτογραμμή, ακολουθούμενη από τις επαρχίες Φουτζιάν και Σαντόνγκ. Η ακτογραμμή του Μακάο ήταν η συντομότερη. Η Σαντόνγκ είχε τη μεγαλύτερη αύξηση της τεχνητής ακτογραμμής από το 1980 έως το 2018, ενώ η Φουτζιάν είχε τη μεγαλύτερη μείωση της φυσικής ακτογραμμής. Από το 1980, η συνολική επιφάνεια ανάκτησης θάλασσας στην ηπειρωτική Κίνα ήταν περίπου 896.0 χιλιάδες εκτάρια, με ετήσιο ρυθμό αύξησης της ανακτημένης επιφάνειας κατά μέσο όρο 23.6 χιλιάδες εκτάρια. Η επιφάνεια ανάκτησης ήταν μεγαλύτερη κατά τη δεκαετία 2000—2010 αλλά μειώθηκε ελαφρώς κατά την περίοδο 2010—2018. Η πλειοψηφία της ανάκτησης έγινε για λίμνες υδατοκαλλιέργειας, λιμάνια και γεωργική γη. Η ανάπτυξη κατασκευαστικής γης και λιμανιών αυξήθηκε γρήγορα από το 2000. Χωρικά, η περιοχή A2 έχει τη μεγαλύτερη επιφάνεια ανάκτησης θάλασσας, ακολουθούμενη από τις περιοχές A3 και A4. Η ανάκτηση σε αυτές τις περιοχές πραγματοποιήθηκε κυρίως από λίμνες υδατοκαλλιέργειας, γεωργική γη και λιμάνια. Η επαρχία Σαντόνγκ είχε το μεγαλύτερο ποσοστό της ανακτημένης επιφάνειας, ακολουθούμενη από τις επαρχίες Ζετζιάνγκ, Λιαονίνγκ και Τζιανγκσού. Οι λίμνες υδατοκαλλιέργειας, η κατασκευαστική γη και τα λιμάνια ήταν οι κυριότεροι τύποι ανάκτησης στις περισσότερες επαρχίες.

Εικόνα 1. Η A1 είναι η ζώνη του λιμένα Huludao και της εκβολής του ποταμού Liaohe, η A2 είναι η ζώνη των εκβολών των ποταμών Luanhe και Weihe, η A3 αφορά τη ζώνη Lusi—Haizhou Bay, η A4 τη ζώνη Hangzhou Bay—εκβολή του ποταμού Yangtz και η A5 τη ζώνη της εκβολής του ποταμού Pearl.