ΠΑΓΚΟΣΜΙΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ ΣΤΙΣ ΧΡΗΣΕΙΣ ΓΗΣ & ΑΙΤΙΕΣ ΤΟΥ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΥ: ΜΙΑ ΑΝΑΛΥΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΧΡΗΣΗ ΤΗΛΕΠΙΣΚΟΠΗΣΗΣ

Από RemoteSensing Wiki

Αναθεώρηση της 14:36, 15 Φεβρουαρίου 2021

ΠΑΓΚΟΣΜΙΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ ΣΤΙΣ ΧΡΗΣΕΙΣ ΓΗΣ & ΑΙΤΙΕΣ ΤΟΥ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΥ: ΜΙΑ ΑΝΑΛΥΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΧΡΗΣΗ ΤΗΛΕΠΙΣΚΟΠΗΣΗΣ

ΠΡΩΤΟΤΥΠΟΣ ΤΙΤΛΟΣ : Global Land Use Change & Syndromes of Global Change

ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ : SEOS (Science Education through Earth Observation for High Schools is an initiative for using satellite remote sensing of the Earth in science education curricula in high schools.)

ΠΗΓΗ : SEOS [1]

ΛΕΞΕΙΣ ΚΛΕΙΔΙΑ : τηλεπισκόπηση, χρήσεις γης, αλλαγές

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Σήμερα, οι δορυφορικές πληροφορίες χρησιμοποιούνται για τη συλλογή παγκόσμιων και περιφερειακών αλλαγών και την κάλυψη γης (Schinninger 2008).Οι μεγαλύτερες τροποποιήσεις στην κάλυψη γης στο παρελθόν έγιναν εξατίας μετασχηματισμών σε δάση και λιβάδια σε γεωργικές καλλιέργειες και βοσκότοπους. Οι γεωργικές εκτάσεις και οι βοσκότοποι έχουν συσσωρευτεί τα τελευταία 300 χρόνια, αντίστοιχα 460% και 560% (Klein Goldewijk 2001). Σε αντίθεση με την κάλυψη γης, η οποία σχετίζεται με τη φυσική κατάσταση του εδάφους, η χρήση γης ορίζεται ως τρόπος χρήσης υπαρχόντων πόρων από ανθρώπους, όπως, για παράδειγμα, γεωργία, εξόρυξη και υλοτόμηση (Meyer 1995). Κατά συνέπεια, η αλλαγή χρήσης γης είναι η αλλαγή στον τύπο του ανθρώπου, που κάνει χρήσης της γης είτε μέσω μιας άλλης μορφής χρήσης γης (όπως η αλλαγή από ένα δάσος σε καλλιεργούμενη γη) είτε μέσω αλλαγών στις πρακτικές διαχείρισης εντός ενός τύπου χρήσης γης (για παράδειγμα , η εντατικοποίηση της γεωργίας). Αυτές οι αλλαγές στη χρήση γης συνυπάρχουν με τον κατακερματισμό των οικοτόπων, που είναι ο σημαντικότερος παράγοντας καταστροφής του οικοσυστήματος. Από παγκόσμιες μελέτες για το μέλλον προβλέπεται μείωση της φυσικής βλάστησης (κυρίως δασών) σε μη βιομηχανικές χώρες και άνυδρες (ξηρές) περιοχές λόγω της επέκτασης των γεωργικών και αστικών περιοχών λόγω της αύξησης του πληθυσμού. Οι περιοχές με τα υψηλότερα γεωγραφικά πλάτη παραμένουν, ωστόσο και στο μέλλον, σχετικά αμετάβλητες (Duraiappah et al. 2005). Περίπου το 34% της παγκόσμιας επιφάνειας της γης θα χρησιμοποιηθεί γεωργικά, και με αυτό είναι σαφές ότι οι γεωργικές δραστηριότητες είναι μια σημαντική αιτία αλλαγών στη χρήση γης. Στο παρελθόν, περίπου το 30% των φυλλοβόλων δασών έχουν πλέον καλλιεργηθεί και το 50% των λιβαδιών έγιναν βοσκοτόπια (Foley et al. 2005, Schinninger 2008).

ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ

Στην ετήσια έκθεση του 1996 του Γερμανικού Γνωμοδοτικού Συμβουλίου για την Παγκόσμια Αλλαγή (WBGU), οι κεντρικοί προβληματικοί τομείς της παγκόσμιας μελλοντικής αλλαγής χαρακτηρίστηκαν ως σύνδρομα. Με ολοκληρωμένη έρευνα για την παγκόσμια αλλαγή, ακολουθεί μια συστημική προσέγγιση που θεωρεί την ανθρωπότητα ως ενεργό παράγοντα πλανητικής σημασίας. Μόνο μια συνδεδεμένη και διεπιστημονική προσέγγιση μπορεί να αντιμετωπίσει την υψηλή πολυπλοκότητα της δυναμικής συσχέτισης και ταυτόχρονα να παρουσιάσει ουσιαστικά την σημασία της διαρκούς αλλαγής. Οι πιο σημαντικές εξελίξεις της παγκόσμιας αλλαγής χρησιμοποιούνται ως ποιοτικά στοιχεία ως τάσεις ή σύνδρομα της παγκόσμιας αλλαγής. Αυτά συνυπάρχουν σε ένα ποιοτικό σύστημα, το παγκόσμιο δίκτυο (WBGU 1996). Ο βασικός ορισμός της έννοιας του συνδρόμου είναι: "Οι σύνθετες παγκόσμιες περιβαλλοντικές και αναπτυξιακές δυσκολίες πουέχουν αποκατασταθεί με έναν διαχειρίσιμο αριθμό περιβαλλοντικά υποβαθμισμένων προτύπων." (WBGU 1996). Τα χαρακτηριστικά των αιτιών της παγκόσμιας αλλαγής είναι ο διατομεακός χαρακτήρας τους (εξαπλώνονται σε διάφορους τομείς όπως η οικονομία, το περιβάλλον, η κοινωνική κοινότητα κ.λπ.), η άμεση και έμμεση σχέση τους με το περιβάλλον, καθώς και η εμφάνισή τους σε διαφορετικά μέρη της γης. Πρέπει να ασχοληθούμε και με τη ρήξη των σχέσεων ανθρώπου-περιβάλλοντος και τη σημαντική περιβαλλοντική υποβάθμιση.

Για να επιλυθούν τα προβλήματα, απαιτείται μια συνολική προσέγγιση επίλυσης. Κάθε σύνδρομο είναι ένα ανεξάρτητο μοτίβο περιβαλλοντικής υποβάθμισης που προκαλείται σε πρώτο στάδιο, και έπειτα αυτό-ενισχύεται. Επιπλέον, μπορεί να παρατηρηθεί παθητική επικάλυψη του και ενεργές αμοιβαίες αντιδράσεις μεταξύ μεμονωμένων συνδρόμων που συνδέονται(WBGU 1996).

Μπορούν να διακριθούν τρεις ομάδες συνδρόμων- αιτιών: Το αποτέλεσμα της μη προσαρμοσμένης χρήσης φυσικών πόρων (για παράδειγμα, η αποψίλωση των τροπικών τροπικών δασών). Ανθρώπινα-περιβαλλοντικά προβλήματα που προκύπτουν από διαδικασίες προσωρινής ανάπτυξης (για παράδειγμα, υπεραστικοποίηση). Περιβαλλοντική υποβάθμιση εξαιτίας της έλειψης πολιτικής διάθεσης (για παράδειγμα χώροι διάθεσης αποβλήτων / χωματερή).

Εικόνα 1: Κάλυψη γης, έτος 2000.

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΟΡΥΦΟΡΙΚΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ

Από τα σχεδόν τρία δισεκατομμύρια άτομα, που κατοικούν σε αγροτικές περιοχές παγκοσμίως και επενδύουν τα προς το ζην στη γεωργία, περίπου 500 εκατομμύρια άνθρωποι καταφεύγουν σε καλλιέργειας τροφίμων. Γύρω στο τέλος της ξηράς περιόδου, η νεκρή και ακόμη υπάρχουσα (δέντρα) βλάστηση θα καεί. Η πλούσια σε ορυκτά στάχτη χρησιμεύει ως λίπασμα, ωστόσο είναι για λίγο διαθέσιμη (Latz 2007). Επειδή το έδαφος δεν μπορεί να απορροφήσει τα ορυκτά, τα θρεπτικά συστατικά μαζί με ένα λεπτό οργανικό στρώμα θα εξαφανιστούν μέσω διαπότισης. Λόγω της μείωσης των αποδοχών, μέσα σε λίγα χρόνια ο αγρότης αναγκάζεται να χρησιμοποιήσει ένα νέο οικόπεδο για καλλιέργεια. Τα εγκαταλελειμμένα χωράφια παραμένουν αχρησιμοποίητα και μετά από λίγα χρόνια, χτίζουν ένα δευτερεύον δάσος. Η βιομάζα σε αυτήν την περιοχή είναι συχνά μόνο μετά από δέκα έως δώδεκα χρόνια και πάλι ικανή να παράγει ενισχυμένο έδαφος και να χρησιμοποιηθεί ξανά την περιοχή για γεωργικούς σκοπούς (Latz 2007). Η πυρκαγιά σε αυτήν την περιοχή είναι ο πιο σημαντικός τρόπος αλλαγής της χρήσης γης. Μέσω της εκκαθάρισης από την πυρκαγιά, η χρήση παλαιών δασικών περιοχών για κτηνοτροφία και υλοτομία έχει μετατρέψει το κάποτε πυκνό πρωτογενές δάσος σε ένα υποβαθμισμένο, κατακερματισμένο και ευαίσθητο στη φωτιά τοπίο. Ειδικά για τη διαδεδομένη κτηνοτροφία στη Νότια Αμερική, μεγάλες περιοχές έχουν αποψιλωθεί και μετατραπεί σε βοσκότοπους. Η επιλεκτική απόσυρση πολύτιμων τύπων ξύλου έχει την αρνητική επίδραση στις γύρω δασικές περιοχές, καθώς δημιουργούνται και διαδρομές πρόσβασης σε νέες, ανέγγιχτες περιοχές και έτσι γίνεται περαιτέρω αποψίλωση των δασών (Cochrane 2001, Eva, Lambin 2000, Goldammer 1997, Kollar 2006).

Ένα τεράστιο μειονέκτημα αυτής της μορφής καλλιέργειας είναι το τεράστιο επιφανειακό κόστος. τα κέρδη είναι σχετικά χαμηλά: για να παραχθεί ένας τόνος καλλιεργειών, 300 τόνοι βιομάζας πρέπει να καταστραφούν. Η παραδοσιακή καλλιέργεια μετατόπισης είναι λιγότερο επιβλαβής, επειδή τα υπόλοιπα μέρη και οι ρίζες των δέντρων αποτρέπουν τη διάβρωση του εδάφους, μπορούν εύκολα να σχηματιστούν δευτερεύοντα δάση. Σε αυτήν την περίπτωση, αφορά περισσότερο την υποβάθμιση των δασών παρά την αποψίλωση των δασών. Μέσω της αυξανόμενης πίεσης του πληθυσμού η παραδοσιακή μετατόπιση της καλλιέργειας δεν μπορεί πλέον να διαιωνίζεται. Μέσα από αυτό, η έννοια της εκκαθάρισης με τη φωτιά ως οικολογικού μέσου καλλιέργειας εμπίπτει στο δρόμο.(Scholz 2003).

ΓΕΩΡΓΙΚΗ ΧΡΗΣΗ

Οι άνθρωποι που ζούσαν στην καλλιεργούμενη γη είναι παραδοσιακά νομάδες κάτοικοι περιοχών οάσεων. Η γεωργία εξακολουθεί να τους παρέχει τα προς το ζην, παρά το όλο και πιο ξηρό κλίμα. Το νερό για την άρδευση, που επεκτείνει τα χωράφια βαμβακιού, λαχανικών, σιταριού και ρυζιού, εξήχθη κυρίως από τα δύο ρεύματα τροφοδοσίας της θάλασσας Aral Amudarja και Syrdarja. Η βιομηχανική αλιεία αυξήθηκε επίσης σημαντικά. Η κύρια αιτία της ακραίας ανεπάρκειας νερού και της συρρίκνωσης της θάλασσας της Αράλ είναι η καλλιέργεια βαμβακιού που απαιτεί ποσότητες αδρευσης (Reuschenbach 2005, Schlager 2007).

Εικόνα 2: Καταχώρηση επί τοις εκατό των χρήσεων γης παγκοσμίως.

Συνέπειες της άρδευσης

Στο μονοπάτι των καναλιών και των συνδεδεμένων παρεμβάσεων του οικοσυστήματος της Αράλης, το νερό συγκρατήθηκε σε τεχνητά φράγματα. Μέσω αυτού, η ροή του νερού έχει μειωθεί σε μεγάλο βαθμό και η αλατότητα έχει αυξηθεί, ειδικά στη νότια θάλασσα από μέχρι 50g / l (σε σύγκριση με: Ατλαντικός Ωκεανός: 35 g / l, Μεσόγειος 30 g / l, Νεκρά Θάλασσα 330 g / l). Η επιδείνωση της θάλασσας έχει συμβεί, ειδικά στα ανατολικά, όπου οι ακτές βρίσκονται σε συνέχεια. Κατά συνέπεια, το βόρειο τμήμα της θάλασσας της Αράλης αποσπάστηκε από το υπόλοιπο υδατικό σύστημα. Το μικρό νησί στο βορειοδυτικό τμήμα της θάλασσας έχει εμφανιστεί ένα μισό νησί λόγω της πτώσης της στάθμης του νερού. Τα τελευταία 40 χρόνια, η Θάλασσα της Αράλης, που κάποτε ήταν η τέταρτη μεγαλύτερη λίμνη στον κόσμο, εξατμίστηκε στο μισό της αρχικής της επιφάνειας και το ένα τέταρτο του αρχικού της όγκου, αφήνοντας περίπου μια ζώνη 36.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων ξηρού εδάφους λευκού χρώματος λόγω του αλατιού εκτεθειμένο,που τώρα ονομάζεται έρημος Aralkum (Beckel 2007, ESA, Reuschenbach 2005).

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

Η συνεχή επιδείνωση του φαινομένου, επηρεάστηκε και από το κλίμα στην περιοχή που έχει επίσης αλλάξει. Μέσω λιγότερης εξάτμισης και λιγότερου ατμού στον αέρα, συμβαίνει λιγότερη συμπύκνωση. Το κλίμα θα συνεχίσει να γίνεται ηπειρωτικό με σύντομα και ζεστά καλοκαίρια και μεγάλους, κρύους χειμώνες. Η κλιματική αλλαγή είχε αρνητικό αντίκτυπο στην περιφερειακή συμπύκνωση. Κατά συνέπεια, εμφανίζονται περισσότερες καταιγίδες στην άμμο, οι οποίες εκτοπίζουν ετησίως περισσότερους από 75 εκατομμύρια τόνους σκόνης αλατιού προς τα βορειοδυτικά. Αυτή η σκόνη είναι υπεύθυνη όχι μόνο για τεράστιες βλάβες στην υγεία για τον πληθυσμό (φυματίωση και άσθμα), αλλά καθιστά επίσης άχρηστες τεράστιες περιοχές που δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν και οδηγούν στην αλάτωση των υπογείων υδάτων. (Conrad 2002, Beckel 2007, ESA, Schlager 2007) Ο κύριος λόγος για την ακανόνιστη ανάπτυξη της γεωργίας στον κόσμο είναι κυρίως η αλλαγή στις διατροφικές συνήθειες στις χώρες της Βόρειας Ευρώπης. Ο πληθυσμός θέλει να αγοράζει φρέσκα φρούτα και λαχανικά κάθε εποχή. Το αποτέλεσμα αυτής της παραγωγής, ιδίως των πρώιμων λαχανικών, εξαρτάται κυρίως από την ικανότητα του παραγωγού να κινητοποιήσει, για μικρό χρονικό διάστημα, μεγάλο αριθμό φθηνών εργαζομένων (UNEP, umbruch-bildarchiv.de)