ΚΑΘΕΤΗ ΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΣΤΑ ΝΗΣΙΑ ANDAMAN ΑΝΙΧΝΕΥΜΕΝΗ ΑΠΟ ΠΟΛΥΧΡΟΝΙΚΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΜΕΣΩ ΔΟΡΥΦΟΡΙΚΟΥ ΡΑΝΤΑΡ

Από RemoteSensing Wiki

Αναθεώρηση της 08:14, 4 Μαρτίου 2012

Πρωτότυπος τίτλος: VERTICAL TECTONIC MOTION IN ANDAMAN ISLANDS DETECTED BY MULTI-TEMPORAL SATELLITE RADAR IMAGES
Συγγραφείς: Parcharidis Is., Foumelis M. and Lekkas E.
Έτος δημοσίευσης: 2007
Πηγή: http://geolib.geo.auth.gr/digeo/index.php/bgsg/article/view/4546/4365

Περίληψη

Στις 26 Δεκεμβρίου 2004 ένας από τους ισχυρότερους καταγεγραμμένους σεισμούς Mw>9.0) έλαβε χώρα στην περιοχή Soumatra-Andaman. Η διάρρηξη έφτασε τα 1300km εκτεινόμενη από τη βόρεια Σουμάτρα έως το σύμπλεγμα νήσων του Andaman. Λόγω του περιορισμένου αριθμού των ενόργανων καταγραφών και της δυσκολίας υπαίθριων παρατηρήσεων, η συμβολή της τηλεπισκόπησης είναι ουσιαστική καθώς επιτρέπει τη συλλογή πληροφοριών σχετικά με την κατανομή της παραμόρφωσης στο χώρο και το χρόνο. Στην παρούσα εργασία, ASAR δεδομένα του δορυφορικού συστήματος ENVISAT υπέστησαν επεξεργασία προκειμένου να παραχθεί μια διαχρονική εικόνα, βάση της οποίας αναγνωρίσθηκαν κατακόρυφες τεκτονικές κινήσεις κατά μήκος της νήσου Andaman. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της ανάλυσης, φαίνεται ότι τα βόρεια τμήματα της νήσου υπέστησαν γενικότερη ανύψωση. Παρόλο που οι ενδείξεις ανύψωσης ήταν εκτεταμένες στις ΒΔ ακτές της νήσου, κατά μήκος των δυτικών ακτών των κεντρικών και νότιων τμημάτων της υπήρξαν περιορισμένες. Σε ορισμένες περιπτώσεις κυρίως στα ΝΑ περιθώρια των Andaman αναγνωρίστηκαν φαινόμενα βύθισης. Η χαρακτηριστική ζώνωση που παρατηρείται στην διαχρονική εικόνα πιθανό να οφείλεται είτε στη μετα-σεισμική επαναφορά, είτε σε παλιρροϊκά φαινόμενα. Παρά τον ποιοτικό χαρακτήρα των παρατηρήσεων, εφόσον αναγνωρίζεται αποκλειστικά και μόνο η φορά της κίνησης, τέτοιου είδους δεδομένα δύναται να χρησιμοποιηθούν ως πρόσθετη πληροφορία σε μελέτες προσομοιώσεων της παραμόρφωσης. Λέξεις κλειδιά: Κατακόρυφες τεκτονικές κινήσεις, SAR απεικονίσεις, διαχρονικές εικόνες, Νήσοι Andaman.

1. Εισαγωγή

Στις 26 Δεκεμβρίου 2004 ένας από τους μεγαλύτερους σεισμούς που καταγράφηκε ποτέ από τη σύγχρονη σεισμολογία (Mw>9.0,) έγινε στη υποθαλάσσια ζώνη της Sumatra-Andaman, όπου η Ινδο-Αυστραλιανή πλάκα βυθίστηκε κάτω από τη βιρμανική . Αν και νότια της, το 2004, το τμήμα Sumatran - Sunda megathrust (περιοχή με σεισμούς που προέρχονται λόγω ότι μια τεκτονική πλάκα μπαίνει κάτω από την άλλη), έχει παραγάγει μεγάλους σεισμούς το 1797, το 1833 (M~9) και 1861 (M~8.5) (Newcomb & McCann 1987), δεν υπάρχει καμία άλλη ιστορική καταγραφή μεγάλου σεισμού (M≥8) που να προέρχεται από το Andaman-Nicobar και τη βόρεια περιοχή Sumatra, αν και σημαντικά γεγονότα έχουν εμφανιστεί το 1847 (M7.5), 1868, 1881 (M7.9) και το 1941 (M7.7). Οι μελέτες Paleaogeodetic βασισμένες στα αρχεία κοραλλιών δείχνουν ότι οι σεισμοί αυτού του μεγέθους εμφανίζονται σε αυτήν την περιοχή κάθε 200-300 έτη . Το επίκεντρο του κυρίου σεισμού βρέθηκε 40km ΒΔ του νησιού Simeulue σε 3.36°N, 96.0°E και σε 30k βάθος. Η επέκταση της ζώνη ρήξης, που έφθασε περίπου τα 1300km, συμπίπτει κατά προσέγγιση με την κατανομή του μετασεισμού.

Σχήμα 1 - Χάρτης του νησιωτικού συμπλέγματος Andaman

Η ρήξη πήρε περίπου 500 δευτερόλεπτα για να μεταδοθεί από το επίκεντρο στη βόρεια Sumatra, στα βόρεια Νησιά Andaman, με μια ανομοιόμορφη ταχύτητα. Σύμφωνα με μερικούς ερευνητές ένα μεγάλο μέρος της ολίσθησης εμφανίστηκε στην περιοχή Andaman- Nicobar. Η μετασεισμική περίοδος μετά από τον κύριο σεισμό συνεχίστηκε για διάστημα τριών ωρών ακόμη. Επίσης, ευρήματα για την αργή ολίσθηση των πλακών προέκυψαν από περιφερειακές μετρήσεις GPS. Κατά τη διάρκεια των δύο μηνών που ακολούθησαν τον κύριο σεισμό, σχεδόν 1000 σεισμοί εμφανίστηκαν, ενώ άλλα περίπου 600 γεγονότα σύντομης “διάρκειας” εμφανίστηκαν από τις 27 έως τις 30 Ιανουαρίου 2005 με σχεδόν 100 από αυτούς να ήταν μεγέθους ≥5 (NEIC). Οι εστιακοί μηχανισμοί των μετασεισμικών δονήσεων υποδεικνύουν τόξο κανονικής συμπίεσης κατά μήκος του μετώπου καταβύθισης, καθώς και επέκατασης στην πίσω περιοχή του τόξου.

Στοιχεία από ποικίλες πηγές, κυρίως σεισμικά στοιχεία και στοιχεία GPS έχουν χρησιμοποιηθεί για να περιγράψουν την επίγεια παραμόρφωση που προκάλεσε ο σεισμός. Επιτόπιες παρατηρήσεις στην κοραλλιογενή μορφολογία, έχούν προσδιορίσει επίσης τις περιοχές των ακτών που μεταβλήθηκαν. Εντούτοις τέτοιες τεχνικές παρέχουν πληροφορίες για την τοπική παραμόρφωση, χωρίς όμως να μπορεί να περιγράψει κανείς τη συνολική παραμόρφωση. Η τηλεπισκόπηση θα μπορούσε να παρέχει σημαντικές πληροφορίες, ειδικά στην περίπτωση των αραιών οργανικών στοιχείων και όπου οι παρατηρήσεις πεδίων είναι δύσκολες. Στην παρούσα μελέτη, οι SAR εικόνες υποβλήθηκαν σε επεξεργασία, προκειμένου να ανιχνεύσουν περιοχές της σεισμικής ανόδου και καθόδου. Σαν συμπληρωματική πηγή πληροφοριών, χρησιμοποιήθηκαν δορυφορικές εικόνες Landsat 7 ETM+ από τις επιλεγμένες ζώνες. Οι εικόνες SAR πάρθηκαν το χρονικό διάστημα από τον Ιουνίου του 2004 έως το Μαρτίου του 2005 και δεν ενσωματώνουν το μεγαλύτερο μετασεισμό που έγινε στις 28 Μαρτίου 2005 (MW 8.7).

Χρησιμοποιήθηκαν συνδυασμοί ζευγαριών των εικόνων SAR αντί της χρήσης τριών διαδοχικών όπως εφαρμόστηκαν στις προηγούμενες μελέτες. Το πλεονέκτημα της παρούσας τεχνικής είναι ότι η χωρική καθώς επίσης και χρονική συμπεριφορά της παραμόρφωσης μπορεί να εξερευνηθεί με μια ενιαία πολυχρονική εικόνα. Αν και η άνοδος και η κάθοδος μπορεί να ανιχνευθεί σε πολλές θέσεις, η μέθοδος που εφαρμόζεται είναι περιορισμένη και δεν δίνει ακριβή δεδομένα σε κατακόρυφες μετακινήσεις.

2. Περιφερειακή και τοπική επίγεια παραμόρφωση

Σχήμα 2 - Γεωτεκτονική ρύθμιση της περιοχής Σουμάτρας-Ανταμάν . Κατά μήκος της βόριας πλευράς της τάφρου της Σουμάτρας-Ανταμάν φαίνεται αύξηση της ηλικίας του πυθμένα της θάλασσας (από Subarya et al. 2006). Τα τεκτονικά χαρακτηριστικά απλοποιήθηκαν από τους Natawidja et al. 2004 και Curray 2005.

Το τόξο Andaman-Δυτικού Sunda καθορίζει μια μακριά, σχεδόν 2200 χλμ, ζώνη καταβύθισης, που κινείται σχεδόν παράλληλα με την πλάκα στο Andamans. Η ηλικία της βυθιζόμενης πλάκας μεταξύ Sumatra στο νότο και Andaman στο Βορρά αυξάνεται από περίπου 60 σε 90 εκατομμύρια έτη , ένα γεγονός που μπορεί επίσης να έχει επιπτώσεις στη διαδικασία καταβύθισης. Αναλύοντας υποκεντρικά δεδομένα και διαθέσιμους μηχανισμούς που καλυπτουν την περίοδο από το 1964 ως το 1993, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι συμπιεστικές πιέσεις κυριαρχούν σε ολόκληρο το τόξο της βόρειας Sumatras, ενώ τονίζουν ότι συνθήκες ευελκισμού που επικρατούν στο πίσω τόξο εξαπλώνονται στη θαλάσσια περιοχή του Andaman. Η κατακόρυφη συνιστώσα της παραμόρφωσης εκφράζεται ως λέπτυνση του φλοιού στη θάλασσα του Andaman και πάχυνση του φλοιού κατά μήκος του τόξου της περιοχής. Παρόμοιοα αποτελέσματα παρουσιάζονται επίσης από άλλες έρευνες . Τα ανωτέρω αποτελέσματα είναι συνεπή με τη γενική τεκτονική της περιοχής .

Στη νότια Sumatra έχουμε σχεδόν ορθογώνια σύγκλιση με τα ποσοστά ολίσθησης περίπου 63 με 68mm/έτος, που μειώνεται σταθερά στο Βορρά και φθάνει κατά μήκος της Sumatra σε 45 mm/έτος για την κάθετο προς τη συνιστώσα τάφρο και 11-28mm/έτος για την παράλληλη. Στο Βορρά, όπου η τάφρος γίνεται παράλληλη στην κατεύθυνση της σχετικής πλάκας, τα λιγοστά δεδομένα δείχνουν σύγκλιση μεταξύ 14 και του 34mm/έτος.

Τα μεγέθη της παρατηρούμενης σεισμικής μετατόπισης σε όλους τους χώρους βεβαιώνουν ότι η ρήξη επεκτείνεται μέχρι το βόρειο Νησί του Andaman. Oι νότιες ομάδες νησιών έχουν να επιδείξουν μεγαλύτερη μετατόπιση έναντι του τμήματος του Andaman. Τα τοπικά δίκτυα GPS εμφανίζουν οριζόντια σεισμική μετατόπιση 1.5-6.5m στο Andamans, με χαμηλό εκτοπισμό 1.5-2m στο μέσο νησί Andaman. Οι ανωτέρω τιμές είναι σύμφωνες με άλλες παρατηρήσεις GPS (Ernest et al. 2005, Jain et al. 2005). Είναι ενδιαφέρον ότι παρατηρήθηκαν στατικές σεισμικές μετατοπίσεις >1mm, μέχρι και 7800km μακριά από το μεγάλο σεισμό της Sumatra-Andaman που χρησιμοποιεί τα σφαιρικά στοιχεία δικτύων GPS.

Οι παρατηρήσεις πεδίων και οι εναέριες έρευνες πάνω από το Andaman, εμφανίζουν στοιχεία μιας διαδεδομένης ανόδου κατά μήκος της δυτικής ακτής και καθόδου στο ανατολικό τμήμα. Αυτό φανερώνεται κυρίως υπό μορφή ανυψωμένων γραμμών, θαλάσσιων και παράκτιων, και ανυψωμένων κοραλλιογενών υφάλων. Η σεισμική κάθοδος μειώνεται προς τα ανατολικά, διότι στο νησί Havelock δεν παρατηρήθηκε σημαντική αλλαγή. Προ και μετα-σεισμού έρευνες GPS δείχνουν την κάθετη μετατόπιση τόξου μήκους από - 1.36 έως +0.63 μ . Αξιοσημείωτη άνοδος παρατηρήθηκε στη βόρεια πλευρά του Andaman. Συγκεκριμένα στο Diglipur, όπου οι έρευνες GPS δείχνουν μια άνοδο 63cm, παρατηρήθηκε μια υποχώρηση από την ακτή περίπου 60-80cm, κατά μήκος των δυτικών ορίων του νησιού. Εντούτοις, οι κοραλλιογενείς μετρήσεις κοραλλιών μπορεί να είναι υπερβολικές λόγω της παλιρροιας. Ενώ ορισμένες περιοχές του μέσου Andaman, εμφανίζουν στοιχεία ανόδου, ο λιμένας Blair νοτιανατολικά του Andaman εμφανίζει στοιχεία καθόδου. Οι μετρήσεις της παρατηρηθείσας καθόδου δόθηκαν από τα αρχεία του μετρητή παλίρροιας και υπολογίστηκαν σε ~1m. Μακρύτερα στο νότο, σύμφωνα με τα παλιρροιακά στοιχεία, τα δυτικά τμήματα του νησιού Sentinel, ανυψωθηκαν περίπου 0.75m, ενώ το νησί Andaman δεν εμφανίζει καμία αλλαγή.

3. Δεδομένα που χρησιμοποιήθηκαν και επεξεργασία

3.1. Συλλογή δεδομένων

Τα δεδομένα που χρησιμοποιήθηκαν για την επίτευξη των στόχων της παρούσας εργασίας, ενσωματώνουν εξ αποστάσεως αισθητήρες γήινης παρατήρησης συμπεριλαμβανομένου,
(i) ένα σύνολο εικόνων ENVISAT ASAR IS2, με τη μορφή IMP, που καλύπτει ολόκληρο το νησί Andaman, πριν και μετά από το σεισμικό γεγονός. Τα χαρακτηριστικά των εικόνων ASAR είναι συνοψισμένα στον πίνακα 1.
(ii) Landsat 7 ETM+ εικόνες από τις ορατές και κοντινές υπέρυθρες φασματικές ζώνες

Πίνακας 1. Χαρακτηριστικά των εικόνων ENVISAT ASAR που χρησιμοποιήθηκαν στη μελέτη.

3.2. Βήματα επεξεργασίας

Σχήμα 3 - Εκχώρηση των χρωμάτων προσθέτου (RGB) στις εικόνες ENVISAT ASAR για να δημιουργηθεί μια πολυχρονική εικόνα SAR. Οι θέσεις 4, 5 και 6 φαίνονται επίσης.

Οι εικόνες έντασης ASAR υποβλήθηκαν σε επεξεργασία μετά από τη δημιουργία ενός «παραθύρων» που περιλαμβάνει την περιοχής μελέτης, για τη ραδιομετρική διόρθωση και αύξηση. Η ένταση ενός μικροκύματος ανάδρομης διάξυσης εξαρτάται έντονα από την τραχύτητα της επιφάνειας. Το πρόβλημα που συνδέεται με τις εικόνες SAR, είναι ο θόρυβος στίγματος που προκαλείται από την τυχαία επίδραση πολλών μεμονωμένων ανακλαστήρων μέσα σε κάθε ένα εικονοστοιχείο. Το συνολικό αποτέλεσμα είναι μια εικόνα με υφή «αλάτι και πιπέρι" που έχει δυσκολίες στην ερμηνεία της. Προκειμένου να μειωθεί ο θόρυβος στίγματος χρησιμοποιήθηκαν διάφορα συγκεκριμένα φίλτρα. Σε αυτήν την περίπτωση χρησιμοποιώντας το ενισχυμένο προσαρμοστικό φίλτρο του Lee με δύο διαδοχικά περάσματα του φίλτρου, που εφαρμόζει διαφορετικές παραμέτρους κάθε φορά, με πολλαπλασιαστή σίγμα (0.5 και 1.0) και μέγεθος παραθύρων (3x3 και 5x5). Για την εφαρμογή του φίλτρου υπολογίστηκε η συγκεκριμένη τιμή του ειδικού συντελεστής διακύμανσης της κάθε εικόνας, ενώ κάθε εικόνα ήταν διαιρεμένη σε τομείς τριών κλάσεων. Η πρώτη κλάση αντιστοιχεί στα ομοιογενή μπαλώματα εικόνας μέσω των όποιων το στίγμα μπορεί να αποβληθεί εύκολα, η δεύτερη κλάση αντιστοιχεί στα ετερογενή μπαλώματα εικόνας, των όποιων το στίγμα πρόκειται να μειωθεί συντηρώντας τη σύσταση και η τρίτη κλάση αντιστοιχεί στα μπαλώματα εικόνας που περιέχουν στόχους-σημεία για τους οποίους το φίλτρο πρέπει να συντηρήσει τις ήδη υπάρχουσες τιμές. Επιπλέον, χρησιμοποιώντας ως αναφορά την προ-σεισμική εικόνα, οι σκηνές ήταν και γεωδαιτημένες . Δεδομένου ότι η ακρίβεια του coregistration μεταξύ των σκηνών SAR έχει μεγάλη σημασία, η αξία RMS του πολυωνυμικού μετασχηματισμού όλων των ζευγαριών ήταν αποφασιστικά λιγότερη από ένα εικονοστοιχείο. Για να ανιχνεύσουν τους τομείς των αλλαγών οπισθοδιασποράς οι επεξεργασμένες σκηνές SAR συνδυάστηκαν για να παραγάγουν ενιαίες πολυχρονικές εικόνες. Η πολυχρονική εικόνα είναι απλά το αποτέλεσμα της έντασης της ανάθεσης- παραλλαγής των τριών επεξεργασμένων εικόνων SAR σε κάθε ένα από τα αρχικά χρώματα, για να διαμορφώσουν RGB σύνθεση εικόνας. Παραλλαγή έντασης της προ-σεισμικής εικόνας της 03/06/2004 (τροχιά 11810) εμφανίζεται στο μπλε, ενώ παραλλαγές των μετα-σεισμικών εικόνων της 30/12/2004 και 10/03/2005 (τροχιές 14816 και 15818) σε πράσινο και κόκκινο αντίστοιχα (σχήμα 3). Παραδείγματα για τις πρόσθετες διαδικασίες, για τις διαφορετικές περιοχές της Andaman δίνεται στα σχήματα 4, 5 και 6. Επιπλέον των στοιχεία SAR, οι οπτικές δορυφορικές εικόνες χρησιμοποιήθηκαν ως συμπληρωματική πηγή πληροφορησης. Λόγω της φύσης των οπτικών στοιχείων, η δυνατότητά τους για την αναγνώριση της ανύψωσης είναι περιορισμένη. Κατά συνέπεια, χρησιμοποιήθηκαν μόνο για να τεκμηριώσουν την παρουσία κοραλλιογενών υφάλων κατά μήκος των ακτών. Εικόνες από το δορυφόρο Landsat 7 ETM+ που αποκτήθηκαν πριν από το σεισμό, συλλέχθηκαν και επεξέργαστηκαν. Φασματικές ζώνες του ορατού μέρους (ζώνη 1) του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος (EMS) και οι μέσες υπέρυθρες ακτίνες (ζώνη 5) ερμηνεύθηκαν για να χαρτογραφήσουν τους κοραλλιογενείς υφάλους. Η δραματική διαφορά της φασματικής απόκρισης μεταξύ της μάζας ύδατος και του εδάφους (κοραλλιογενείς ύφαλοι) σε αυτά τα δύο μέρη του EMS, ήταν κριτήριο για την παρουσία ή όχι των κοραλλιογενών υφάλων.

4. Αποτελέσματα και συζήτηση

Η ανάλυση των δορυφορικών εικόνων ραντάρ, έδειξε ότι οι παράκτιες περιοχές δέχτηκαν μετασεισμική κάθετη παραμόρφωση. Η παρουσίαση χρώματος στην παραγόμενη πολυχρονική εικόνα οφείλεται σε αλλαγές στους συντελεστές backscattering μεταξύ των ημερομηνιών της απόκτησης των τριών SAR εικόνων. Οι αλλαγές των backscattering σημάτων θα μπορούσαν σε αυτήν την περίπτωση να αποδοθούν στην αλλαγή που προκλήθηκε από το σεισμό ή/και στα δευτεροβάθμια φαινόμενα (π.χ. κατακλυσμός tsunami). Αυτές οι αλλαγές αυξάνουν ή μειώνουν την ένταση αντανάκλασης των εικόνων SAR. Η παράκτια πολύχρωμη απεικόνιση της πολυχρονικής εικόνα, παράγεται κυρίως από τις διαφορές μεταξύ των τριών καταστάσεων. Όπου τα χαρακτηριστικά εδάφους παραμένουν σταθερά, αυτές οι περιοχές εμφανίζονται με διάφορα επίπεδα του γκρι.

Σύμφωνα με τις επιλεγμένες RGB συνθέσεις (σχήμα 3), οι περιοχές που υποβάλλονται σε θετικές ανυψώσεις, οι αλλαγές (άνοδος) εμφανίζονται με παραλλαγές πράσινου, ενώ οι περιοχές με καθίζηση (downlift) εκφράζονται με παραλλαγές του μπλε. Ανυψώσει ανιχνεύθηκε στα βόρεια μέρη του Andaman και στο νησί Land Fall (σχήμα 4) όπως επίσης παρατηρήθηκε κατά μήκος του δυτικού Andaman και στο νησί Interview (σχήμα 5). Εντούτοις, τα σημάδια της ανόδου γίνονται λιγότερο εμφανή κατά μήκος των δυτικών ακτών του κεντρικού και του νότιου Andaman. Αφ' ενός μερικές περιοχές, κυρίως στα νοτιοανατολικά του νησιού, εμφανίζουν σημάδια καθίζησης. Χαρακτηριστική περίπτωση, είναι η περιοχή του λιμένα Blair (σχήμα 6) όπου οι επιτόπιες παρατηρήσεις δείχνουν ότι η αλλαγή αυτή έφτασε σχεδόν 1m. Όλα τα ανωτέρω αποτελέσματα είναι σε συμφωνία με τις παλιρροιακές παρατηρήσεις που αναφέρθηκαν σε προηγούμενο κεφάλαιο.

Σχήμα 4 - Αλλαγές στην ακτογραμμή των νησιών του Βόρεια Ανταμάν και του Land Fall που σχετίζονται με τη προσεισμική και μετασεισμική παραμόρφωση λόγω του σεισμού του Δεκεμβρίου του 2004. Πολυχρονικές εικόνες SAR (4α-γ) και Landsat ΕΤΜ μπάντας 1 (4β). Παραλλαγές του πράσινου αντιστοιχούν σε περιοχές που ανυψώθηκαν λόγω του σεισμού και οι κίτρινο προσθήκες σε περιοχές εξακολουθούν να είναι ενεργές τρεις μήνες περίπου μετά το κύριο γεγονός.

Σχήμα 5 - Παράδειγμα της κάθετης παραμόρφωσης κατά μήκος του νησιού Interview. Πολυχρονικές εικόνες SAR (5α) και Landsat ETM + μπάντας 1 και 5 (5β και 5γ, αντίστοιχα).

Σχήμα 6 - Εντοπίστηκε καθίζηση στο Πορτ Μπλερ, που βρίσκεται στο ΝΑ τμήμα του νησιού Andaman. Πολυχρονική εικόνα SAR (6α) και Landsat ETM + μπάντας 1 (6β). Παραλλαγές του μπλε αντιπροσωπεύουν περιοχές με βύθιση που οφείλεται σε τεκτονική κίνηση λόγο του σεισμού της Σουμάτρας-Ανταμάν που έγινε το 2004.

Σχήμα 7 - Εντοπίστηκαν αλλαγές στο υψόμετρο (ανύψωση ή καθίζηση) κατά μήκος των ακτογραμμών του νησιού Ανταμάν, που προέρχεται από δεδομένα του ENVISAT ASAR. Προβολή σε UTM WGS'84 Ζώνη 34 Βόρεια.

Αν και η άνοδος πρέπει να αποδοθεί στην παραμόρφωση μετά από το βασικό σεισμικό γεγονός, τα φαινόμενα καθίζησης πρέπει να εξεταστούν προσεκτικότερα, δεδομένου ότι μπορούν επίσης να προκληθούν από παράκτια διάβρωση από tsunami. Εντούτοις, κανένας κατακλυσμός tsunami, τουλάχιστον ανατολικά των νησιών, δεν έχει αναφερθεί. Αναλυτικός χάρτης που εμφανίζει το χωρικό πρότυπο της ανιχνευόμενης κατακορύφης κίνησης σχετικά με το σεισμό Sumatra-Andaman στο Andamans παρουσιάζεται στο σχήμα 7. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι ο προσδιορισμός των ανυψωμένων ακτών επιτεύχθηκε λόγω του χαμηλού βάθους του νερού και της παρουσίας κοραλλιογενών υφάλων, όπως αποκαλύπτεται από τα οπτικά δορυφορικά δεδομένα. Τέτοιες παράμετροι ελέγχουν την έκταση της έκθεσης του εδάφους που ακολουθούν τις κάθετες τεκτονικές μετακινήσεις.

Μεγάλη σημασία έχει η ζώνη που εμφανίζεται στην πολυχρονική εικόνα και που εκφράζεται ως εσωτερική κίτρινη ζώνη μεταξύ της παλαιάς προ-σεισμικής ακτής και των ανυψωμένων περιοχών που παρουσιάζονται με πράσινο. Τέτοια κίτρινα μπαλώματα είναι το αποτέλεσμα κόκκινης και πράσινης πρόσθετης διαδικασίας και αντιστοιχούν στις διαφορές από την ένταση ανάδρομης διάξυσης μεταξύ των δύο μετα-σεισμικών σκηνών SAR. Φαίνεται ότι μια ευρεία περιοχή της ακτής ανυψώθηκε αμέσως μετά από το βασικό σεισμικό γεγονός, αλλά δεν ακολούθησαν όλα τα εκτεθειμένα κοράλλια και ακολούθησε μόνο μια στενότερη ζώνη κοντά στην προ-σεισμική ακτή. (Σχήματα 4, 5 & 6). Οι πιθανές εξηγήσεις περιλαμβάνουν είτε την πιθανότητα της μετα-σεισμικής χαλάρωσης, των αρχικά ανυψωμένων περιοχών, είτε την αύξηση της στάθμης της θάλασσας λόγω των παλιρροιακών φαινομένων. Είναι προφανές ότι σημαντική πηγή σφάλματος, είναι οι παλιρροιακές διαφορές των επιπέδων μεταξύ των χρόνων αποκτήσεων των καλολογικών στοιχείων SAR. Σε κάθε περίπτωση, τοπικές μετρήσεις GPS και παλιρροιακά δεδομένα για τη μετα-σεισμική περίοδο, απαιτούνται προκειμένου να εξηγηθεί επακριβώς η παρατηρηθείσα ζώνη.

Το δεδομένα από τα μικροκυμάτα αποδείχθηκαν ένα άριστο εργαλείο αξιολόγησης των σχετικών αλλαγών των δύο ακτών, τόσο σε χωρική όσο και χρονική διάσταση. Αντίθετα στις οπτικές δορυφορικές εικόνες, τέτοια στοιχεία προσφέρουν το πλεονέκτημα της διείσδυσης και ανάδρομης διάξυσης. Ανεξάρτητα της ποιοτικής φύσης, δεδομένου ότι μόνο το σημάδι της αλλαγής ανύψωσης μπορεί να ανιχνευθεί, η αποκαλυφθείσα επισκόπηση της ανόδου και το πρότυπο βύθισης, θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως περιορισμός στην έρευνα μοντέλων παραμόρφωσης.