Αναγέννηση δάσους μετά από πυρκαγιά υπό διαφορετικές μεθόδους επαναφοράς στο Greater Hinggan Mountain της Κίνας.

Από RemoteSensing Wiki

Αναθεώρηση της 22:05, 18 Μαρτίου 2015

"Post-fire forest regeneration under different restoration treatments in the Greater Hinggan Mountain area of China"

Συγγραφείς: Wei Chen, Kazuyuki Moriya, Testuro Sakai, Lina koyama, Chunxiang Cao

Έκδοση: Elsevier Journal, Ecological Engineering 70 (2014) 304-311

Περιγραφή - Μέθοδοι - Συμπεράσματα

Εικόνα 1:Η θέση της περιοχής μελέτης στο Greater Hinggan Mountain. Στο πίσω μέρος είναι το μωσαϊκό από δύο σκηνές Landsat TM και αντιπροσωπεύει την καμένη περιοχή του "5.6 Fire" σε σκούρο χρώμα.

Εικόνα 2:Η χωρική κατανομή των πειραματικών χώρων και οικοπέδων έρευνας εντός της καμένης δασικής περιοχής της "5.6 Fire".

Εικόνα 3:Τα στατιστικά στοιχεία (μέση τιμή ± SD) και η σύγκριση του πλάτους στη Β-Ν κατεύθυνση σε διάφορες περιοχές κάτω από διαφορετικές μεθόδους αποκατάστασης.

Η πυρκαγιά σε δάσος είναι ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες διατάραξης των αρκτικών δασών. Η αναγέννηση των δασών μετά από πυρκαγιά είναι κρίσιμη τόσο για την οικολογική έρευνα όσο και τη διαχείριση των δασών. Τρεις διαφορετικές μεθόδους επαναφοράς που ονομάζονται φυσική αναγέννηση, τεχνητή αναγέννηση και τεχνητή αναβάθμιση, υιοθετήθηκαν στο Greater Hinggan Mountain της Κίνας μετά από μια σοβαρή πυρκαγιά στις 6/5/1987.

Φυσική αναγέννηση σημαίνει φυσική ανάκαμψη χωρίς καμία παρέμβαση, η τεχνητή αναγέννηση περιλαμβάνει την υλοτόμηση που ακολουθείτε από ολοκληρωτική δενδροφύτευση, ενώ η τεχνητή αναβάθμιση αναφέρεται στην αναγέννηση με την απομάκρυνση νεκρών δέντρων, αγριόχορτων και τη διάνοιξη λάκκων για τη διευκόλυνση της βλάστησης των σπόρων.

Οι στόχοι αυτής της έρευνας ήταν να αξιολογηθούν και να συγκριθούν τα αποτελέσματα των τριών μεθόδων επαναφοράς και να καθοριστεί ποια προσέγγιση είναι η καταλληλότερη για την ανάκαμψη των τοπικών δασών. Μια έρευνα πεδίου διεξήχθη ώστε να συλλεχθούν τα χαρακτηριστικά στοιχεία/δεδομένα, διαρθρωτικές παράμετροι, δείκτες φύλλων περιοχής (LAI -Leaf Area Index), τα οποία αναλύθηκαν μέσω της ανάλυσης διακύμανσης και ενός τεστ post hoc. Τα πλατύφυλλα είδη καταλαμβάνουν το βασικό κομμάτι του δάσους κατά τη φυσική αναγέννηση ενώ τα κωνοφόρα είδη υπερτερούν αυτών κατά τις άλλες δύο μεθόδους. Το ύψος και η διάμετρος των δέντρων (DBH) ήταν σημαντικά αυξημένες για το δάσος υπό την τεχνητή αναγέννηση, αλλά μια σημαντική διαφορά παρατηρήθηκε στο πλάτος της κορυφής μεταξύ των τριών μεθόδων. Σημαντικά υψηλότερος δείκτης φυλλώματος (LAI) παρατηρήθηκε στο δάσος υπό τη φυσική αναγέννηση.

Τα αποτελέσματα προτείνουν να υιοθετηθεί η τεχνητή αναγέννηση για την ανάκαμψη δασών μετά από πυρκαγιά αν ο στόχος είναι η παραγωγή ξυλείας, ενώ η φυσική αναγέννηση να χρησιμοποιείται όταν επικεντρωνόμαστε στην κατακόρυφη κάλυψη πυκνότητας και των εμπλουτισμό των ειδών. Η τεχνητή αναβάθμιση δεν έδειξε πλεονεκτήματα. Η έρευνα αυτή προσδιόρισε τα πλεονεκτήματα ορισμένων στρατηγικών οι οποίες μπορούν να φανούν χρήσιμες για τη διαχείριση τοπικών δασών μετά από πυρκαγιά.