Η εξέλιξη του διασυνοριακού δέλτα του ποταμού Έβρου (Βορειοανατολικό Αιγαίο) υπό την ανθρώπινη παρέμβαση: μια ανάλυση επτά δεκαετιών
Από RemoteSensing Wiki
| Γραμμή 72: | Γραμμή 72: | ||
[[Αρχείο:Evros7.jpg|thumb|right]] | [[Αρχείο:Evros7.jpg|thumb|right]] | ||
| - | |||
| - | |||
'''Συζήτηση''' | '''Συζήτηση''' | ||
Παρούσα αναθεώρηση της 22:34, 14 Μαρτίου 2024
Τίτλος: Η εξέλιξη του διασυνοριακού δέλτα του ποταμού Έβρου (Βορειοανατολικό Αιγαίο) υπό την ανθρώπινη παρέμβαση: μια ανάλυση επτά δεκαετιών
Πρωτότυπος τίτλος: The evolution of the transboundary Evros river delta (Northeast Aegean Sea) under human intervention: a seven-decade analysis
Συγγραφείς: Aikaterini Karditsa, Athina Tsapanou and Serafim E. Poulos
Πηγή: https://doi.org/10.1080/02723646.2019.1666564
Περίληψη
Το κείμενο εξετάζει την εξέλιξη της δελταϊκής πεδιάδας του Έβρου στο Βόρειο Αιγαίο, που μοιράζονται η Ελλάδα και η Τουρκία, κατά τις τελευταίες επτά δεκαετίες (1945-2017), εστιάζοντας στις ανθρώπινες παρεμβάσεις και τις επιπτώσεις τους στις δελταϊκές διεργασίες. Η κατασκευή πολυάριθμων φραγμάτων στη λεκάνη απορροής του ποταμού Έβρου οδήγησε σε σημαντική μείωση του ποτάμιου αιωρούμενου φορτίου κατά πάνω από 80%. Επιπλέον, το κύριο κανάλι διανομής μετατοπίστηκε προς τα νοτιοανατολικά, με αποτέλεσμα τη μετατροπή περισσότερου από το 40% της δελταϊκής πεδιάδας σε γεωργική γη. Αυτές οι ανθρώπινες παρεμβάσεις συνέβαλαν στην προώθηση του ενεργού κύριου στόματος του δέλτα, ενώ προκάλεσαν την υποχώρηση του παλιού στόματος του Έβρου. Οι σημερινοί ρυθμοί προώθησης και υποχώρησης της ακτογραμμής είναι 3,9 *10-3 km2/yr και 7,7 *10-3 km2/yr, αντίστοιχα, με ενδείξεις αξιοσημείωτης ευπάθειας στην περιοχή του μεσαίου στομίου. Συνολικά, η μελέτη αναδεικνύει τις μετασχηματιστικές επιπτώσεις των ανθρώπινων δραστηριοτήτων στη μορφολογία του δέλτα και τονίζει τη σημασία της κατανόησης αυτών των επιπτώσεων για την αποτελεσματική διαχείριση και διατήρηση του δέλτα.
Τα δέλτα, ζωτικά παράκτια οικοσυστήματα, αντιμετωπίζουν πολύπλοκες προκλήσεις στην εξέλιξή τους λόγω φυσικών και ανθρώπινων δραστηριοτήτων. Τον τελευταίο αιώνα, ανθρωπογενείς πιέσεις όπως η γεωργία, η εξόρυξη και η αστικοποίηση έχουν μεταβάλει σημαντικά τα υδροσυστήματα των δέλτα των ποταμών, αυξάνοντας την προσφορά λεπτόκοκκων ιζημάτων. Τα φράγματα διαδραματίζουν καθοριστικό ρόλο, καθώς παγιδεύουν ιζήματα πίσω τους, μεταβάλλοντας τη μορφολογία των δέλτα και τα πρότυπα ιζηματογένεσης. Η διαχείριση διασυνοριακών ποταμών, όπως παρατηρείται σε ποταμούς όπως ο Τίγρης-Ευφράτης και ο Νείλος, παρουσιάζει πρόσθετες πολυπλοκότητες. Οι ανθρώπινες παρεμβάσεις έχουν επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό την εξέλιξη των ποταμών της Μεσογείου και της Βαλκανικής Θάλασσας. Η παρούσα μελέτη επικεντρώνεται στη μορφολογική εξέλιξη του δέλτα του ποταμού Έβρου κατά τη διάρκεια επτά δεκαετιών, λαμβάνοντας υπόψη την ανθρώπινη παρέμβαση και τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής. Αξιοποιώντας δεδομένα τηλεπισκόπησης και επί τόπου δεδομένα, στοχεύει στην κατανόηση του ρόλου των ανθρώπινων δραστηριοτήτων στη διαμόρφωση της δελταϊκής πεδιάδας, ρίχνοντας φως στις προκλήσεις και τις επιπτώσεις για τα παράκτια οικοσυστήματα και τις στρατηγικές διαχείρισης.
Εισαγωγή
Φυσικογεωγραφικό περιβάλλον και ανθρώπινη παρέμβαση
Ο ποταμός Έβρος/Μαρίτσα/Μέριτς, με μήκος ~515 χλμ, είναι ο μεγαλύτερος ποταμός της Βαλκανικής Χερσονήσου, αποστραγγίζοντας μια έκταση ~53.000 km2. Με τη Βουλγαρία να συνεισφέρει το 66% της λεκάνης απορροής του, την Τουρκία το 27,5% και την Ελλάδα το 6,5%, υποστηρίζει πληθυσμό 3,6 εκατομμυρίων ανθρώπων. Η λιθολογία της λεκάνης αποτελείται κυρίως από κλαστικές και ιζηματογενείς αποθέσεις, ενώ επικρατεί ηπειρωτικό κλίμα, εκτός από τη χαμηλή παράκτια περιοχή της. Η υψηλή διαχρονική μεταβλητότητα της ροής χαρακτηρίζει την απορροή του Έβρου, ενώ οι διαθέσιμες συνεχείς μετρήσεις είναι περιορισμένες. Η θαλάσσια λεκάνη υποδοχής, το ΒΑ Αιγαίο Πέλαγος, βιώνει ένα περιβάλλον χωρίς παρυφές, αλλά περιστασιακή άνοδο της στάθμης της θάλασσας λόγω μετεωρολογικών δυνάμεων. Η δυναμική των κυμάτων επηρεάζει κυρίως την ακτή του δέλτα, με τα δυτικά και νοτιοδυτικά κύματα να προκαλούν έντονες παράκτιες υδροδυναμικές συνθήκες. Το δέλτα του Έβρου, με έκταση 188 km2, είναι ζωτικής σημασίας για την οικολογική του σημασία, καθώς αποτελεί κρίσιμη περιοχή διαχείμασης για τα πουλιά της ανατολικής Μεσογείου. Ωστόσο, αντιμετωπίζει προκλήσεις, όπως το γεγονός ότι αποτελεί στρατιωτικοποιημένο σύνορο μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας και εστία παράνομης μετανάστευσης. Η παρούσα μελέτη αποσκοπεί στην κατανόηση της μορφολογικής εξέλιξης της δελταϊκής πεδιάδας του Έβρου κατά τη διάρκεια επτά δεκαετιών, αξιοποιώντας δεδομένα τηλεπισκόπησης και επιτόπια δεδομένα για την αξιολόγηση του ρόλου της ανθρώπινης παρέμβασης και της κλιματικής αλλαγής.
Ανθρώπινες παρεμβάσεις και επιπτώσεις
Από τη δεκαετία του 1950, οι ανθρώπινες παρεμβάσεις έχουν μεταβάλει σημαντικά τη φυσική εξέλιξη του ποτάμιου συστήματος του Έβρου, ιδίως με την κατασκευή πάνω από 25 μεγάλων φραγμάτων και πολλών μικρότερων για υδροηλεκτρική ενέργεια, άρδευση και αντιπλημμυρικό έλεγχο. Αυτές οι παρεμβάσεις έχουν επηρεάσει βαθιά τις ροές νερού και ιζημάτων στον ποταμό, οδηγώντας σε αξιοσημείωτες αλλαγές στην εξέλιξη του δέλτα και στην παράκτια ιζηματογένεση. Η συχνότητα των πλημμυρών έχει αυξηθεί σημαντικά την τελευταία δεκαετία λόγω της υπερπήδησης των τεχνητών φραγμάτων, με σοβαρές κοινωνικές και οικονομικές συνέπειες. Η ακριβής αιτία των πλημμυρών παραμένει ασαφής, ενδεχομένως προερχόμενη τόσο από τις κλιματικές αλλαγές όσο και από τις πρακτικές διαχείρισης των φραγμάτων στη λεκάνη. Διάφορες μελέτες έχουν επιχειρήσει να χαρτογραφήσουν τις επιπτώσεις των πλημμυρών και να προτείνουν στρατηγικές μετριασμού. Άλλες ανθρώπινες παρεμβάσεις περιλαμβάνουν έργα αποστράγγισης και μετατόπισης καναλιών για τη διευκόλυνση της γεωργίας, με αποτέλεσμα τη σημαντική αύξηση της γης για καλλιέργεια στο ελληνικό τμήμα της δελταϊκής πεδιάδας. Ωστόσο, οι δραστηριότητες αυτές, μαζί με τα μεταλλευτικά και βιομηχανικά λύματα από τη Βουλγαρία και την Τουρκία, έχουν οδηγήσει σε πιέσεις ρύπανσης στον ποταμό. Επιπλέον, τα παράκτια θαλάσσια ιζήματα παρουσιάζουν σημάδια ανθρώπινης παρέμβασης, με αυξημένη περιεκτικότητα σε οργανικό άνθρακα και βαρέα μέταλλα. Συνολικά, οι ανθρώπινες δραστηριότητες έχουν διαμορφώσει βαθιά το σύστημα του ποταμού Έβρου, επηρεάζοντας τη μορφολογία, την υδρολογία και την οικολογική του ακεραιότητα.
Συλλογή δεδομένων και μεθοδολογία
Υδρολογικά δεδομένα
Περιγράφεται η μεθοδολογία που χρησιμοποιήθηκε για τη συλλογή δεδομένων σχετικά με τη βροχόπτωση, την απορροή του ποταμού, τις συγκεντρώσεις αιωρούμενων ιζημάτων και την ηλεκτρική αγωγιμότητα στη λεκάνη απορροής του Έβρου. Τα δεδομένα βροχόπτωσης που εκτείνονται από το 1950 έως το 2010 ελήφθησαν από τα αρχειοθετημένα δεδομένα του Medoffice. Η παροχή γλυκού νερού του ποταμού Έβρου υπολογίστηκε με βάση μηνιαίες μετρήσεις που ελήφθησαν στο σταθμό Πέπλου από το 1969 έως το 1974, το 1980 έως το 1990 και το 1997 έως το 2007. Οι μετρήσεις των συγκεντρώσεων αιωρούμενων ιζημάτων και της ηλεκτρικής αγωγιμότητας στο Σταθμό Πέπλου πραγματοποιήθηκαν από το 1980 έως το 1986 και από το 2001 έως το 2008, με δεδομένα που παρασχέθηκαν από το Γενικό Χημείο του Κράτους. Το ολικό διαλυμένο φορτίο (DL) προσδιορίστηκε χρησιμοποιώντας τις λαμβανόμενες τιμές ηλεκτρικής αγωγιμότητας, με μετατροπή που πραγματοποιήθηκε σύμφωνα με μια σχέση που προτάθηκε από το εργαστήριο LennTech. Αυτή η μεθοδολογία εξασφάλισε τη συλλογή ολοκληρωμένων συνόλων δεδομένων που είναι απαραίτητα για την ανάλυση διαφόρων πτυχών της ποιότητας του νερού και των υδρολογικών διεργασιών στη λεκάνη απορροής του Έβρου για αρκετές δεκαετίες, διευκολύνοντας τη βαθύτερη κατανόηση της περιβαλλοντικής δυναμικής της περιοχής.
Κάλυψη γης και χρήσεις της δελταϊκής πεδιάδας
Χρησιμοποιήθηκαν ιστορικές αεροφωτογραφίες και δορυφορικές εικόνες για να αναλυθούν οι αλλαγές στην κάλυψη γης στην πεδιάδα του Δέλτα Έβρου από το 1945 έως σήμερα. Χρησιμοποιήθηκαν αεροφωτογραφίες από το 1945 μαζί με δορυφορικές εικόνες Landsat 5 και Landsat 8 που αποκτήθηκαν το 1987 και το 2017, αντίστοιχα. Τα δορυφορικά δεδομένα, που αποκτήθηκαν από την πλατφόρμα USGS Explorer, υποβλήθηκαν σε ραδιομετρική βαθμονόμηση, ορθοαναγωγή και ατμοσφαιρική διόρθωση πριν μετατραπούν σε βαθμονομημένες τιμές ανάκλασης με τη χρήση του λογισμικού ENVI. Οι χάρτες κάλυψης γης προέκυψαν με τη μέθοδο ταξινόμησης μέγιστης πιθανοφάνειας, με τον προσδιορισμό επτά κατηγοριών κάλυψης γης, συμπεριλαμβανομένων των γεωργικών εκτάσεων, των περιοχών βλάστησης και των υδάτινων σωμάτων. Για τις αεροφωτογραφίες, χρησιμοποιήθηκε παρόμοια προσέγγιση, αν και με διαθέσιμες μόνο τρεις ζώνες μήκους κύματος, με αποτέλεσμα να προκύψουν τέσσερις κλάσεις κάλυψης γης. Οι συνολικές εκτιμήσεις ακρίβειας για τους παραγόμενους χάρτες έδειξαν βελτίωση με την πάροδο του χρόνου, με ακρίβειες 62,9%, 89,2% και 96,4% για το 1945, το 1987 και το 2017, αντίστοιχα. Αυτή η ολοκληρωμένη ανάλυση παρείχε πολύτιμες πληροφορίες σχετικά με την εξελισσόμενη κάλυψη γης της πεδιάδας του Δέλτα Έβρου, επιτρέποντας την καλύτερη κατανόηση των περιβαλλοντικών αλλαγών στην περιοχή κατά τις τελευταίες δεκαετίες.
Ανάλυση μετατόπισης της ακτογραμμής του Δέλτα
Η μελέτη ανέλυσε τις διαχρονικές αλλαγές στη θέση της ακτογραμμής χρησιμοποιώντας αεροφωτογραφίες από το 1945, το 1960, το 1985, το 1996 και το 2000, καθώς και μια εικόνα Landsat 8 από το 2017. Λόγω των προκλήσεων πρόσβασης σε αρχειακά δεδομένα για ολόκληρη την δελταϊκή πεδιάδα, οι εικόνες κάλυψαν διαφορετικά τμήματα των εκβολών του Έβρου. Οι σαρώσεις υψηλής ανάλυσης των φωτογραφιών διορθώθηκαν γεωμετρικά για τη δημιουργία ακριβών ορθομωσαϊκών με τη χρήση του λογισμικού ENVI. Η ορθοδιόρθωση περιελάμβανε τη χρήση ενός ψηφιακού μοντέλου υψομέτρου και την προβολή των δεδομένων στο Ελληνικό Γεωδαιτικό Σύστημα Αναφοράς του 1987. Οι θέσεις των ακτογραμμών ψηφιοποιήθηκαν χειροκίνητα σε ένα ΓΣΠ, με μέγιστο συνολικό σφάλμα που εκτιμήθηκε σε <30 m. Οι αλλαγές στην ακτογραμμή που υπερβαίνουν αυτό το σφάλμα θεωρήθηκαν σημαντικές. Οι δελταϊκοί σχηματισμοί μικρής κλίμακας εξαιρέθηκαν από την ψηφιοποίηση λόγω της δυναμικής τους φύσης. Η διάβρωση ή η προσαύξηση της ακτογραμμής κατά την περίοδο παρατήρησης των 72 ετών μεταφράστηκε σε μέσους ετήσιους ρυθμούς μεταβολής της έκτασης, παρέχοντας πληροφορίες για την εξέλιξη του παράκτιου τοπίου της περιοχής.
Αποτελέσματα
Ροές νερού και ιζημάτων
Εξετάζονται οι τάσεις της βροχόπτωσης, η απορροή του ποταμού Έβρου, η κατασκευή φραγμάτων, οι μετρήσεις της παροχής νερού και οι μεταβολές του ιζηματογενούς φορτίου από το 1950 έως το 2010. Οι βροχοπτώσεις παρουσίασαν διακυμάνσεις κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, με τη δεκαετία του 1980 να παρουσιάζει ιδιαίτερα χαμηλά επίπεδα που αποδίδονται στην κλιματική αλλαγή, ενώ μετά το 1996 παρατηρήθηκε αυξητική τάση. Η διαχείριση της απορροής του ποταμού Έβρου γινόταν μέσω ταμιευτήρων, με τη χωρητικότητά τους να αυξάνεται σημαντικά λόγω της κατασκευής φραγμάτων. Οι μετρήσεις της απορροής του νερού έδειξαν δύο διακριτές φάσεις: Το 1969-1994 παρατηρήθηκε ελαφρά πτωτική τάση, ενώ το 1995-2008 παρατηρήθηκε αυξημένη μεταβλητότητα με υψηλότερη μέση απορροή. Το φορτίο αιωρούμενων ιζημάτων (SL) αυξήθηκε ελαφρώς από το 1980-1990 έως το 2001-2008, ενώ το φορτίο διαλυμένων ιζημάτων (DL) παρέμεινε σχετικά σταθερό, επηρεαζόμενο από την εκροή νερού. Η αύξηση του DL συνέπεσε με την αυξημένη εξατμισοδιαπνοή και τη συσσώρευση αλάτων ανάντη των φραγμάτων, εμπλουτίζοντας το ποτάμιο νερό κατά τη διάρκεια των διαδικασιών έκπλυσης. Η μελέτη αυτή παρέχει πληροφορίες σχετικά με τις πολύπλοκες αλληλεπιδράσεις μεταξύ βροχόπτωσης, απορροής ποταμού, κατασκευής φραγμάτων και δυναμικής ιζημάτων στη λεκάνη απορροής του ποταμού Έβρου κατά τη διάρκεια της υπό μελέτη περιόδου.
Αλλαγές στις δελταϊκές ακτές
Η μελέτη των αλλαγών στην ακτογραμμή του δέλτα του Έβρου από το 1945 έως το 2017 αποκαλύπτει σημαντικές μεταβολές. Η περιοχή των παλαιών εκβολών γνώρισε αύξηση από το 1945 έως το 1960, κερδίζοντας 0,6 km2 νέας γης, αλλά αργότερα υποχώρησε, χάνοντας 0,19 km2 από το 1960 έως το 1985 και διαβρώνοντας άλλα 0,24 km2 μέχρι το 2017. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια αυτών των περιόδων προέκυψαν νέες εκτάσεις από φραγμένα νησιά και φρύγανα. Εν τω μεταξύ, η ακτή βόρεια των παλαιών εκβολών προχώρησε σταθερά, κερδίζοντας 0,26 km2 από το 1960 έως το 1985 και 0,21 km2 από το 1986 έως το 2007. Αντίθετα, στην περιοχή του νέου ενεργού στόματος, η προς νότο υποβάθμιση σημειώθηκε κυρίως από το 1945 έως το 1985, σχηματίζοντας 1,53 km2 νέας γης, και συνεχίστηκε με βραδύτερο ρυθμό από το 1986 έως το 2017, με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν περίπου 0,3 km2 νέας γης. Επιπλέον, περίπου 0,94 km2 της νότιας ακτογραμμής του δέλτα, κυρίως λιμνοθάλασσες, χάθηκαν κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου.
Συζήτηση
Οι επιπτώσεις της κατασκευής φραγμάτων στο ιζηματογενές φορτίο του ποταμού Έβρου ήταν έντονες, καθώς από τη δεκαετία του 1950 παρατηρείται δραστική μείωση του φορτίου αιωρούμενων ιζημάτων (SL). Παρά το σχετικά αμετάβλητο φορτίο διαλυμένων ιζημάτων (DL), ο λόγος SL:DL έχει μετατοπιστεί σημαντικά μετά την κατασκευή του φράγματος. Αυτή η μείωση της ροής ιζημάτων έχει οδηγήσει σε αξιοσημείωτες αλλαγές στο δέλτα του Έβρου, ιδιαίτερα εμφανείς στην περιοχή των βόρειων εκβολών. Πριν από την έντονη ανθρώπινη παρέμβαση, υπήρχε η περιοχή των παλαιών εκβολών , αλλά η μεταγενέστερη κατασκευή του φράγματος και τα έργα στην πεδιάδα του δέλτα προκάλεσαν μετατόπιση σε τάση υποχώρησης. Η ανακατανομή των ιζημάτων και η διάβρωση οδήγησαν στο σχηματισμό επιμήκων πτυχώσεων και κορυφογραμμών της παραλίας. Ο ρυθμός υποχώρησης, σταθερός από το 1985 έως το 2017, έρχεται σε αντίθεση με την αλλαγή που παρατηρήθηκε στην περιοχή των νότιων εκβολών, η οποία αποδίδεται σε αλλαγές στην ευθυγράμμιση της ποτάμιας διαδρομής και στη χρήση γης. Τα συστήματα λιμνοθαλασσών επεκτάθηκαν λόγω της υπερχείλισης, συμπεριλαμβανομένης της τεχνητής επαναπλήρωσης. Παρόλο που η θέση της ακτογραμμής μεταξύ των εγκαταλελειμμένων και των ενεργών περιοχών των εκβολών παραμένει σχετικά σταθερή, έχουν σημειωθεί σημαντικοί μετασχηματισμοί, όπως η μετατροπή των πτυχώσεων σε νησιά-φράγματα και η αύξηση του μεγέθους των συστημάτων λιμνοθαλασσών. Συνολικά, η αντίδραση του δέλτα του Έβρου στη μειωμένη ροή ιζημάτων αναδεικνύει την πολύπλοκη αλληλεπίδραση μεταξύ της κατασκευής φραγμάτων, της δυναμικής των ιζημάτων και της εξέλιξης των ακτών.
Συμπέρασμα
Η εξέλιξη του δέλτα του Έβρου εκτυλίσσεται μέσα από τρία διακριτά στάδια, το καθένα από τα οποία διαμορφώνεται από ένα συνδυασμό φυσικών και ανθρωπογενών παραγόντων.
Το στάδιο Α (πριν από το 1950) αντανακλά μια περίοδο κατά την οποία η ανάπτυξη του δέλτα επηρεάστηκε κυρίως από φυσικές διεργασίες. Η περιορισμένη διαθεσιμότητα δεδομένων καθιστά δύσκολη την ακριβή αξιολόγηση των ροών ιζημάτων κατά τη διάρκεια αυτής της φάσης, αλλά τα στοιχεία υποδηλώνουν μια θετική παροχή ιζημάτων που είχε ως αποτέλεσμα τη μέτρια αναβάθμιση των παλαιών εκβολών του Έβρου.
Το στάδιο Β (1950-1990) σηματοδοτεί μια σημαντική αλλαγή, καθώς οι ανθρωπογενείς παρεμβάσεις, συμπεριλαμβανομένης της εκτεταμένης κατασκευής φραγμάτων και των γεωργικών έργων αποκατάστασης, άλλαξαν σημαντικά τη δυναμική των ιζημάτων. Η κατασκευή των φραγμάτων μείωσε τις ροές ιζημάτων κατά 90%, οδηγώντας σε σημαντική υποχώρηση της ακτογραμμής στην εγκαταλελειμμένη περιοχή του παλιού στόματος και στην ανάπτυξη επιμήκων πτυχώσεων λόγω της ανακατανομής των ιζημάτων που προκαλείται από τα κύματα. Στην ενεργή περιοχή των νέων εκβολών παρατηρήθηκε συσσώρευση ιζημάτων, κυρίως λόγω της εγγειοβελτίωσης και της ευθυγράμμισης του καναλιού, ενισχύοντας την ικανότητα μεταφοράς ιζημάτων.
Το στάδιο Γ (1990-2017) περιλαμβάνει πρόσθετες ιδιαιτερότητες, με την κλιματική μεταβλητότητα, τις γεωργικές δραστηριότητες και τις φυσικές διεργασίες να επηρεάζουν την εξέλιξη του δέλτα. Η αυξημένη συχνότητα πλημμυρών και οι ροές ιζημάτων, σε συνδυασμό με την μεταφορά λεπτόκοκκων ιζημάτων από τις γεωργικές περιοχές, συντηρούν την προσαύξηση προς τη θάλασσα στη νέα περιοχή των εκβολών. Ωστόσο, οι απώλειες στην ενδοχώρα λόγω της επέκτασης της λιμνοθάλασσας και της καθίζησης υποδηλώνουν μια δυναμική αλληλεπίδραση μεταξύ της δυναμικής των ιζημάτων και των φυσικών διεργασιών.
Συνολικά, οι ανθρωπογενείς επεμβάσεις, ιδίως η κατασκευή φραγμάτων και τα τεχνικά έργα, έχουν διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση της εξέλιξης του δέλτα του Έβρου. Ο μετασχηματισμός του δέλτα από έναν κατεξοχήν ποτάμιο/κυματογενή τύπο σε έναν κυματογενή/ποτάμιο τύπο αντανακλά τις περίπλοκες αλληλεπιδράσεις μεταξύ των ανθρώπινων δραστηριοτήτων και των φυσικών γεωμορφολογικών διεργασιών. Το Σχήμα 8 παρέχει ένα εννοιολογικό μοντέλο που απεικονίζει αυτές τις πολύπλευρες επιρροές, υπογραμμίζοντας την πολυπλοκότητα της εξέλιξης του δέλτα και τη δυναμική φύση των παράκτιων τοπίων.
