Μνημεία Πολιτιστικής Κληρονομιάς σε Κίνδυνο – Αυτόματη ανίχνευση ζημιών από το διάστημα.
Από RemoteSensing Wiki
| Γραμμή 33: | Γραμμή 33: | ||
| - | [[Εικόνα: Εικόνα2 θέμα2. | + | [[Εικόνα: Εικόνα2 θέμα2.JPG | thumb| right|'''Εικόνα 2.''' Ο αρχαιολογικός χώρος της Παλμύρα: (a) Ναός του Bel και (b) πύργοι από τάφους στη Παλμύρα.]] |
[[category:Αρχαιολογία]] | [[category:Αρχαιολογία]] | ||
Αναθεώρηση της 17:29, 16 Φεβρουαρίου 2018
Μνημεία Πολιτιστικής Κληρονομιάς σε Κίνδυνο – Αυτόματη ανίχνευση ζημιών από το διάστημα.
Πρωτότυπος τίτλος: Cultural Heritage Sites in Danger—Towards Automatic Damage Detection from Space
Συγγραφείς:Daniele Cerra, Simon Plank, Vasiliki Lysandrou and Jiaojiao Tian
Σύνδεσμος πρωτότυπου κειμένου: [1]
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Η σκόπιμη καταστροφή μνημείων πολιτιστικής κληρονομιάς που συνέβη το 2015 από το Ισλαμικό Κράτος έχει λάβει σημαντικές διαστάσεις από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης παγκοσμίως. Τα δεδομένα παρατήρησης της γης παρέχουν σημαντικές πληροφορίες για την εκτίμηση του μεγέθους της ζημιάς σε περιοχές που είναι αδύνατο να προσεγγιστούν ενώ οι αυτοματοποιημένες τεχνικές επεξεργασίας εικόνας κρίνονται αναγκαίες ώστε να επιταχυνθεί η ανάλυση. Αυτή η έρευνα παρουσιάζει τα πρώτα αποτελέσματα της εφαρμογής γρήγορων και ισχυρών τεχνικών ανίχνευσης αλλαγών σε ευαίσθητες περιοχές και βασίζεται στην εξαγωγή των πληροφοριών υφής και τις έντονες διαφορές της φωτεινότητας πριν και μετά την καταστροφή μέσα από δορυφορικές εικόνες. Ενθαρρυντικά αποτελέσματα έχουν αποκτηθεί από αρχαιολογικούς χώρους σε Συρία και Ιράκ.
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Η σημασία της τηλεπισκόπησης στην "εξερεύνηση, ταυτοποίηση και τεκμηρίωση και στη παρακολούθηση της αρχαιολογικής κληρονομιάς στο ζωντανό τοπίο" επισημάνθηκε έντονα κατά τη διάρκεια του 11ου συνεδρίου Europae Archaeologiae Consilium Heritage Management που έλαβε χώρα το 2010. Οι εφαρμογές τηλεπισκόπησης έχουν διπλή χρησιμότητα διότι αφενός αποτελούν μακρινές μη καταστρεπτικές τεχνικές και, αφετέρου, καλύπτουν άμεσα ευρείες περιοχές εμπλουτίζοντας τις πληροφορίες σχετικά με τις τοποθεσίες πολιτιστικής κληρονομιάς. Αν και η μέθοδος που συνηθίζεται να ακολουθείται για την ανίχνευση κατεστραμμένων αρχαιολογικών μνημείων είναι η οπτική ανάλυση, στο παράδειγμα των καταστροφών σε Συρία και Ιράκ, η ανίχνευση τους μέσω οπτικής ανάλυσης θα ήταν δύσκολη και χρονοβόρα, ενώ η γνώση που θα παρεχόταν θα ήταν μη ολοκληρωμένη. Εδώ θα πρέπει να τονιστεί ότι η αυτοματοποιημένη ανάλυση των δεδομένων που αποκτώνται μέσω γαιοσκόπησης έχει χρησιμοποιηθεί επιτυχώς για πολλές αρχαιολογικές εφαρμογές και ιδιαίτερα για την ανίχνευση κατεστραμμένων αρχαιολογικών μνημείων. Σε αυτήν την έρευνα, προτείνεται η εφαρμογή ενός αλγόριθμου ανίχνευσης αλλαγής, παράγοντας χάρτες όπου υπογραμμίζονται οι περιοχές για τις οποίες υπάρχει υποψία ζημίας. Τα αποτελέσματα που εξάγονται, βασίζονται στις διαφορές των χαρακτηριστικών υφής και των τιμών φωτεινότητας. Ο χάρτης περιέχει ένα πιθανό σύνολο ευαίσθητων περιοχών οι οποίες θα πρέπει να ελεγχθούν λεπτομερώς από εμπειρογνώμονες. Δύο διαφορετικοί αρχαιολογικοί χώροι λαμβάνονται υπόψη: η Παλμύρα στη Συρία και το Nimrud στο Ιράκ και παρουσιάζονται οι εικόνες που αποτυπώνουν την εξέλιξη των ανιχνευόμενων ζημιών.
ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΑΝΙΧΝΕΥΣΗΣ
Ο σκοπός ενός αλγορίθμου ανίχνευσης αλλαγών είναι να παρέχει ένα χάρτη των αλλαγών δίνοντας ως είσοδο δύο ή περισσότερες εικόνες που αποκτήθηκαν σε διαφορετικές χρονικές στιγμές στην ίδια περιοχή. Αυτή η έρευνα βασίζεται σε δύο τεχνικές με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, την τεχνική υφής Gabor και την τεχνική ισχυρών διαφορών (RD) βάσει των επιπέδων φωτεινότητας. Και οι δύο τεχνικές περιέχουν συμπληρωματικές πληροφορίες και μπορούν να συνδυαστούν σε ένα τελικό βήμα.
