Δορυφορική τηλεπισκόπηση στην αρχαία Νικόπολη

Από RemoteSensing Wiki

Παρούσα αναθεώρηση της 18:18, 12 Μαρτίου 2017

Συγγραφείς: GIORGIA BENEDETTA CODINI, JAMIESON C. DONATI, APOSTOLOS SARRIS GeoSat ReSeArch Lab, Institute for Mediterranean Studies, Foundation for Research and Technology Hellas (IMS/FORTH)

Πηγή: Link

Λέξεις κλειδιά: Νικόπολη, αρχαιολογική τηλεπισκόπηση, centuriation, decumanum,

Περίληψη

Το Εργαστήριο Γεωφυσικής, Δορυφορικής Τηλεπισκόπησης και Αρχαιοπεριβάλλοντος του Ινστιτούτου Μεσογειακών Σπουδών (ΙΤΕ) διερεύνησε το ρωμαϊκό οικισμό της Νικόπολης στην Ήπειρο μέσω της δορυφορικής τηλεπισκόπησης. Το έργο αυτό ακολούθησε μια γεωφυσική έρευνα του χώρου από το ερευνητικό εργαστήριο GeoSat το 2008. Ο σκοπός της έρευνας ήταν να προσδιορίσει επιφανειακά ευρήματα αρχαιολογικού ενδιαφέροντος που αφορούν την οργάνωση του αστικού και αγροτικού χώρου και τη χρήση του καθώς και την ανάπτυξή του στην πάροδο του χρόνου. Ένας σημαντικός στόχος ήταν να παρακολουθεί τη χρήση της γης γύρω από τον αρχαιολογικό χώρο για να εντοπίσει την ρωμαϊκή διαίρεση της γης γνωστή ως centuriation . Προηγούμενη έρευνα είχε εντοπίσει μια οργάνωση της αγροτικής γης γύρω από τη ρωμαϊκή πόλη από αεροφωτογραφίες. Ωστόσο, αυτά τα αποτελέσματα ήταν περιορισμένης κλίμακας. Εν κατακλείδι, η τηλεπισκόπηση ήταν επιτυχής ως προς τη στόχευση στα χαρακτηριστικά του αρχαίου τοπίου, παρά την πρόσφατη οικιστική ανάπτυξη γύρω από τη Νικόπολη.

Εισαγωγή

Το Εργαστήριο Γεωφυσικής, Δορυφορικής Τηλεπισκόπησης και Αρχαιοπεριβάλλοντος του Ινστιτούτου Μεσογειακών Σπουδών (ΙΤΕ) διερεύνησε τη Νικόπολη Ηπείρου με τη χρήση τηλεπισκοπικών δορυφορικών μεθόδων. Η δορυφορική τηλεπισκόπηση διεξήχθη με τη χρήση δύο υψηλής ανάλυσης πολυφασματικών δορυφορικών εικόνων της περιοχής στις 12 Ιουνίου 2003 και 6 Οκτωβρίου 2009. Η περιοχή κάλυψης αποτελούνταν από μια περιοχή 25 Km2 γύρω από τον αρχαίο οικισμό, συμπεριλαμβανομένου ενός μεγάλου μέρους της χερσονήσου που χωρίζει το Ιόνιο Πέλαγος από τον Αμβρακικό Κόλπο. Η σύγχρονη πόλη της Πρέβεζας βρίσκεται μόλις 5 χλμ νότια της Νικόπολης στην κορυφή της χερσονήσου. Ο κύριος στόχος μας κατά τη διεξαγωγή της μελέτης ήταν να εντοπίσει τυχόν χαρακτηριστικά κάτω από την επιφάνεια του αρχαιολογικού ενδιαφέροντος που να σχετίζονται με το ρωμαϊκό οικισμό. Αυτό περιλαμβάνει μια πιθανώς υπαρκτή διαίρεση της αγροτικής γης έξω από τα τείχη, που συχνά αναφέρεται ως centuriation.

περιοχή μελέτης

έγχρωμο σύνθετο

Ιστορία και αρχαιολογικό υπόβαθρο

Η Νικόπολη (39 ° 0'41.203 "Ν, 20 ° 43'40.72" E) βρίσκεται στο νοτιοδυτικό τμήμα της Ηπείρου στο στόμιο του Αμβρακικού κόλπου. Η γεωμορφολογία της περιοχής χαρακτηρίζεται από την ύπαρξη δύο αλλουβιακών προσχώσεων στο βόρειο τμήμα, μια προσχωσιγενή εναπόθεση στην κεντρική πεδιάδα και κολλουβιακές εναποθέσεις στο νότο. Προς την ανατολή, η λιμνοθάλασσα Μάζωμα σχηματίστηκε από θαλάσσιες αποθέσεις και κολλουβιακά στρώματα λόγω καθίζησης του κόλπου. Η ακτογραμμή της λιμνοθάλασσας έχει αλλάξει μέσα στους αιώνες και σήμερα η θέση της είναι διαφορετική από ό, τι στην κλασική αρχαιότητα. Στην περιοχή το 31 π.Χ., ο Οκταβιανός (σύντομα θα γινόταν ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Αύγουστος) νίκησε τις δυνάμεις του Μάρκου Αντώνιου και της Κλεοπάτρας της VII, στην ναυμαχία του Ακτίου. Η περίφημη ναυμαχία του Ακτίου ήταν μια καθοριστική στιγμή στην ιστορία της αρχαίας Μεσογείου, δίνοντας ουσιαστικά αποκλειστική αρμοδιότητα της Ρώμης σε ένα μόνο πρόσωπο. Στη συνέχεια ο Αύγουστος, μετέτρεψε την ρωμαϊκή Δημοκρατίας σε Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Στον τόπο της νίκης του ίδρυσε ένα νέο αστικό κέντρο για να γιορτάσει τον άθλο του, με το όνομα Νικόπολη, δηλαδή την «πόλη της νίκης». Η ιστορία της πόλης κάνει τη Νικόπολη μια εξαιρετική περίπτωση μελέτης για την κατανόηση των μορφολογικών μετασχηματισμών του αστικού τοπίου του παρελθόντος κατά τη διάρκεια της ρωμαϊκής περιόδου στην Ελλάδα. Από το 1991, ένα διεπιστημονικό πρόγραμμα ερευνών στη νότια Ήπειρο εκπονήθηκε από το Κέντρο Αρχαιολογικών Σπουδών του Πανεπιστημίου της Βοστώνης και την Ελληνική Αρχαιολογική Υπηρεσία. Ο στόχος του προγράμματος «Νικόπολης» ήταν η κατανόηση των οικιστικών προτύπων στην περιοχή, και την ενσωμάτωση γεωφυσικών διασκοπήσεων με την ανάλυση της τηλεπισκόπησης σε περιβάλλον GIS (Σαρρής et al. 1996).

προκαταρκτικές αναλύσεις ρωμαϊκής οργάνωσης

μεθοδολογική ροή

Μεθοδολογία

Ο στόχος της μελέτης ήταν να εντοπίσει τα ίχνη των ανθρώπινων δραστηριοτήτων στο τοπία του παρελθόντος με τη χρήση τεχνικών τηλεπισκόπησης. Πέντε σύνολα δεδομένων ράστερ αναλύθηκαν: δύο υψηλής ανάλυσης πολυφασματικών εικόνων Quickbird για βελτιώσεις της εικόνας, μία από τις 12 Ιουνίου 2003 και η άλλη από τις 6 Οκτώβρη 2009, και τρεις δορυφορικές εικόνες Corona από τις αρχές του 1970. Προκειμένου να ενισχυθούν οι ανωμαλίες της επιφάνειας, πολλά προσαρμοστικά φίλτρα και δείκτες βλάστησης εφαρμόστηκαν στις πολυφασματικές εικόνες του Quickbird. Παρά την χαμηλότερη ανάλυση τους, οι εικόνες Corona ήταν στην πραγματικότητα πιο χρήσιμες από την άποψη τον εντοπισμό των ανωμαλιών του εδάφους. Ο λόγος για αυτό είναι ότι το αγροτικό τοπίο της χερσονήσου έχει αλλάξει κατά τη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών, γεγονός που καθιστά πιο δύσκολο για τις πρόσφατες αεροφωτογραφίες και τα δορυφορικά σύνολα δεδομένων να χρησιμοποιηθούν για τον εντοπισμό εδαφικών χαρακτηριστικών. Τουλάχιστον στην περίπτωση της Νικόπολης, οι παλαιότερες εικόνες διατηρούν περισσότερες λεπτομέρειες για το παρελθόν του τοπίου.

Πάνω από 900 ανωμαλίες επιφάνειας εντοπίστηκαν σε όλη την περιοχή-στόχο που καλύπτεται από τα σύνολα δεδομένων. Αφορούν διαφορετικές πτυχές παλαιότερων τοπίων, όπως το Παλαιοπεριβάλλον και τις παρελθούσες ανθρώπινες δραστηριότητες.

Αυτό το πρώτο αποτέλεσμα ήταν χρήσιμο για να προσδιοριστούν τα κανονικά πρότυπα μεταξύ των ανωμαλιών του εδάφους. Πράγματι, ιστογράμματα απέδειξαν ότι τα γραμμικά χαρακτηριστικά ακολουθούν σταθερές κατευθύνσεις: 18 βαθμούς για τα τμήματα Α-Δ και 72 βαθμούς για τα Β-Ν. Η αναγνώριση της ισχυρής συνάφειας μεταξύ των ανωμαλιών επέτρεψε να δημιουρηθεί ένα πλέγμα δεικτών, το οποίο χρησιμοποιήθηκε ως ένας γενικός χάρτης βάσης για την ανασυγκρότηση του παλαιών αστικών και αγροτικών μοτίβων Η μεθοδολογία που χρησιμοποιήθηκε θα μπορούσε να εισαχθεί στην παραδοσιακή μετρολογική προσέγγιση επικεντρωμένη στον εντοπισμό των ιχνών των ρωμαϊκών centuriation, ενώ η έκθεση αυτή θα μπορούσε να είναι μια προκαταρκτική μελέτη σε αυτή την κατεύθυνση.

Αποτελέσματα της Δορυφορικής Τηλεπισκόπησης

Η τηλεπισκόπηση εντόπισε ένα συνεπές ρωμαϊκό σύστημα centuriation εξαπλωμένο σε όλη την πεδιάδα της Άρτας. Κάθε τετράγωνο του πλέγματος μετρά 10 x 10 actus, (355 x 355 m). Αναλύοντας τις εικόνες από διαφορετικά έτη, μπορεί κανείς να παρατηρήσει πώς η χωρική οργάνωση του αγροτικού τοπίου, δεν έχει αλλάξει πολύ. Ωστόσο, κάποιες αλλαγές στη χρήση της γης είναι αισθητές. Οι αλλαγές είναι ιδιαίτερα εμφανείς στο νότιο τμήμα της περιοχής στόχου.

Σε όλη την πεδιάδα, νέες καλλιέργειες και οπωρώνες με ελαιόδεντρα έχουν φυτευτεί. Αυτή η αλλαγή στη χρήση γης δημιουργεί «θόρυβο» από την άποψη της τηλεπισκόπησης λόγω της μείωσης της ορατότητας που με τη σειρά του μειώνει τις δυνατότητες των βελτιώσεων της εικόνας. Για το λόγο αυτό, χρησιμοποιήθηκαν οι δορυφορικές εικόνες Corona. Περαιτέρω, το τοπίο φαίνεται να έχει αναδιοργανωθεί κατά μήκος νέων προσανατολισμών σε περιοχές όπου μπορεί κανείς να εξακολουθεί να αναγνωρίζει τα ίχνη της ρωμαϊκής centuriation. Η αστικοποίηση μεταβάλλει την αντίληψη του αρχαίου αγροτικού τοπίου, καθώς και τον αγροτικό ανασχεδιασμό. Το χωριό του Μύτικα και τα περίχωρα της Πρέβεζας κατά μήκος του δρόμου Ιωαννίνων (Ζώνη Γ) έχουν αυξηθεί σταθερά από το 1970. Η νέα Εθνική Οδός Πρέβεζας Ηγουμενίτσας χωρίζει το γεωργικό τοπίο από βορρά προς νότο, παρότι είναι σχεδόν παράλληλη με τη ρωμαϊκή Decumana. Τα φαινόμενα της από-αγροτοποίησης και αστικοποίησης των τελευταίων ετών μειώνουν την ορατότητα των προηγούμενων δραστηριοτήτων και εν μέρει αποκρύπτουν τα πρότυπα του αρχαιολογικού τοπίου.

Προκαταρκτικά Συμπεράσματα

Η έρευνά διερεύνησε τα πλεονεκτήματα από τη χρήση τηλεπισκόπησης για να αναλύσει τα πρότυπα των αλλαγών χρήσης γης. Η ανάλυση στης έρευνας επεκτάθηκε πέρα από προηγούμενες μελέτες με σκοπό να παρέχει ένα γενικό χάρτη προτύπων που είναι ακόμα εμφανή στο σύγχρονο τοπίο. Παρά τις τάσεις αυτές, οι πρόσφατες διαδικασίες της επαναχάραξης του αγροτικού τοπίου συγκάλυψαν τα αρχαιολογικά μοτίβα. Για το λόγο αυτό, η εργασία αυτή θα μπορούσε να θεωρηθεί σαν μια προκαταρκτική έρευνα πριν από μια πιο συστηματική ανασκόπηση των προηγούμενων αεροφωτογραφιών και δορυφορικών δεδομένων.