Σχέσεις τηλεπισκόπησης και ψαροτόπων στα οικοσυστήματα κοραλλιογενών υφάλων: Αναθεώρηση και τρόποι για συστηματική ιεραρχική έρευνα.

Θεωρητικά, η οπτική τηλεπισκόπηση επιτρέπει τη χαρτογράφηση με συνέπεια σε μεγάλες περιοχές των ρηχών σκοπέλων χρησιμοποιώντας τα σύνθετα σχέδια γεωμορφολογίας και τυπολογίας βιότοπων, μερικές φορές σε πολύ υψηλό επίπεδο ανάλυσης. Η τηλεπισκόπηση παρέχει έτσι σε γενικές γραμμές ένα εργαλείο εκτέλεσης για να προσδιορίσει με τις μεταβλητές βιότοπων ότι οι περισσότεροι επηρεάζουν τα πλήθη των ψαριών. Κατόπιν, ο πολλαπλασιασμός των περιοχών μελέτης μέσα σε μια συγκριτική μελέτη πρέπει να βοηθήσει ακριβέστερα την επιρροή των μεγαλύτερης κλίμακας παραγόντων, όπως η σημασία των επιφανειών βιότοπων, που υπολογίζεται συνολικά για την εργασία μεγάλων κλιμάκων

Ως εδώ, απο ό, τι ξέρουμε, μόνο μερικές δημοσιευμένες μελέτες προσπάθησαν να ερευνήσουν τις σχέσεις μεταξύ των κοπαδιών ψαριών και αισθάνθηκαν μακρινά τα χαρακτηριστικά βιότοπων.  Άλλος τύπος εργασίας που δεν αναθεωρείται εδώ περιλαμβάνει τη χρησιμοποίηση των δορυφορικών στοιχείων για να στρωματοποιήσει τη δειγματοληψία και τους επίλεκτους σταθμούς, αλλά χωρίς περαιτέρω ανάλυση της βιοποικιλότητας χρησιμοποιώντας άλλες μεταβλητές. Για παράδειγμα, Andréfouët και Wantiez χρησιμοποιούν στοιχεία Landsat και Quickbird για να στρωματοποιήσει τις έρευνες που αξιολογούν τις ομάδες ψαριών των σκοπέλων υπέρ της εφαρμογής της ΟΥΝΕΣΚΟ για τους σκοπέλους της Νέας Καληδονίας. Το στοιχείο Landsat TM χρησιμοποιήθηκε επίσης με έναν αρχικό τρόπο από τον Heyman και λοιποί. (2007) για να βοηθήσει τα στοιχεία και να χαρτογραφήσει τις περιοχές συνάθροισης στη Μπελίζ. Τέλος, δεν περιλαμβάνουμε εδώ τις λίγες μελέτες για τα ψάρια και την τηλεπισκόπηση του γλυκού νερού και σε μη τροπικές περιοχές κοραλλιογενών υφάλων (π.χ., Herold και λοιποί., 2007 για τη λίμνη Tahoe, Καλιφόρνια). Μια εξαίρεση είναι εν τούτοις η μελέτη από Pittman και λοιποί. (2004) για στοχοθετημένα μαγγρόβια και παλιρροιακά επίπεδα που είναι συχνά δίπλα στις κοινότητες κοραλλιών, και λόγω της προσέγγισης οικολογίας των τοπίων τους.

Οι σκόπελοι του Ατλαντικού Ωκεανού ήταν οι πολύ συχνά στοχοθετημένοι σκόπελοι στην έρευνά μας, στις αμερικανικές Παρθένους Νήσους (USVI) (Kendall, 2005  Pittman και λοιποί., 2007  Grober-Dunsmore και λοιποί., 2007, 2008) και Φλώριδα (Kuffner και λοιποί., 2007) ως λογική συνέχιση του συστηματικού προγράμματος χαρτογράφησης βιότοπων κοραλλιογενών υφάλων NOAA. Απο ό, τι ξέρουμε, μόνο τρεις μελέτες πραγματοποιήθηκαν στο Ειρηνικό Ωκεανό (Αυστραλία: Pittman και λοιποί., 2004  Νέα Καληδονία: Mellin και λοιποί., 2007  Χαβάη: Friedlander και λοιποί., 2007) και μια στον Ινδικό Ωκεανό (αρχιπέλαγος Chagos: Purkis και λοιποί., 2008).

Οι μελέτες εστίασαν στις πολύ διαφορετικές τοποθετήσεις σκοπέλων. Τα αποτελέσματα από ένα σφαιρικό πρόγραμμα χαρτογράφησης κοραλλιογενών υφάλων που διευθύνθηκε με τις εικόνες Landsat που χρησιμοποιήθηκαν για να συγκρίνουν με συνέπεια το γενικό γεωμορφολογικό καθορισμό κάθε μελέτης (Andréfouët και λοιποί., 2006). Οι Landsat χάρτες δεν παρέχονται εδώ λόγω της έκτασης κάθε μελέτης που απέκλεισε εδώ μια συνεπή παρουσίαση χαρτών. Εντούτοις, οι χάρτες που απεικονίστηκαν σε ένα σύστημα GIS έδειξαν ότι οι μελετημένοι ατλαντικοί σκόπελοι δεν έχουν τίποτα από κοινού με μελετημένους σκόπελους του Ινδικού Ωκεανού (Diego Garcia) και της Χαβάης σκόπελοι από την άποψη των γεωμορφολογικών δομών, έκταση του κοραλλιού εξουσίασαν τη ζώνη (δηλ. επίπεδα σκοπέλων, forereefs), το βαθμό έκθεσης στον ωκεανό και τον αέρα, την απόσταση στο έδαφος και τα βαθιά νερά, και τη ανομοιογένεια γεωμορφολογίας βιότοπων. Αυτή η ποικιλομορφία δημιούργησε ένα πρόβλημα για να διευθύνει μια αυστηρή σύγκριση μεταξύ των μελετών, αλλά ήταν επίσης ένα πλεονέκτημα προκειμένου να εξηγηθεί πόσο διαφορετικά, και διφορούμενα, τα θεματικά συμπεράσματα μπορούν να είναι από την άποψη των σχέσεων βιότοπος-ψαριών

Διάφορες μελέτες έχουν εξετάσει αποκλειστικά τις ζώνες κοραλλιογενών υφάλων (π.χ., Kuffner και λοιποί., 2007  Grober-Dunsmore και λοιποί., 2007, 2008) ενώ άλλα στηρίχθηκαν σε ένα στρωματοποιημένο σχέδιο δειγματοληψίας συμπεριλαμβανομένων άλλων  βιότοπων όπως τα μαγγρόβια ή οι αμμώδεις περιοχές (Kendall, 2005  Kuffner και λοιποί., 2007  Pittman και λοιποί., 2007 Grober-Dunsmore και λοιποί., 2007). Η μελέτη της Νέας Καληδονίας εστίασε επίσης στους σκοπέλους μπαλωμάτων αλλά εντόπισε μέσα σε μια κλειστή, μεγάλη, ρηχή λιμνοθάλασσα (Mellin και λοιποί., 2007). Η περιπτωσιολογική μελέτη του Ινδικού Ωκεανού εξέτασε την άκρη και την εσωτερική μερίδα ενός πλαισίου σκοπέλων ατολλών, που επεκτείνονται πέρα από μια κατά προσέγγιση έκταση 200 εκταρίων (Purkis και λοιποί., 2008).

Οι υψηλής ευκρίνειας αεροφωτογραφίες χρησιμοποιήθηκαν από Pittman και λοιποί. (2004), Kendall (2005), και Mellin και λοιποί. (2007). Για τα μαγγρόβια και τα παλιρροιακά επίπεδα του κόλπου Moreton (Queensland, Αυστραλία), η ανάλυση έφθασε σε μέχρι 35 εκατ. (Pittman και λοιποί., 2004). Ο δορυφόρος που χρησιμοποιήθηκε στη μελέτη και ο χάρτης που προήλθε από είτε 2.5 εικόνες Quickbird ανάλυσης, 4 εικόνες ανάλυσης IKONOS μ και 30 εικόνες Landsat.